ບໍ່ມີວັນຈາກ (บ่มีวันจาก) ภาพยนตร์สัญชาติลาวที่รู้จักกันในชื่อ The Long Walk (2022) ฉายรอบปฐมทัศน์ที่เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเวนิส ครั้งที่ 76 และเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติโทรอนโต 2019 และถูกนำมาฉายแบบสตรีมมิงใน Netflix วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2022 กำกับโดย Mattie Do (แมตตี้ โด) ผู้กำกับเชื้อสายลาว-อเมริกัน เขียนบทโดย Christopher Larsen ผู้เคยเขียนบทให้ซีรีส์ Creepshow ซีซัน 3

เรื่องราวในภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งออกเป็นสองไทมไลน์

ไทม์ไลน์แรก เป็นเรื่องราวของชายแก่ไม่ทราบชื่อ (รับบทโดย ยานนะวุดทิ จันทะรังสี) ในอนาคตอันไกล้ที่มีความสามารถพิเศษในการสื่อสารกับวิญญาณ เขาถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจและลีน่า (รับบทโดย วิลุนา เพ็ดมะนี) ขอร้องให้ตามหาป้าขายก้วยเตี๋ยว (รับบทโดย มะนีวัน บัวโลม) ที่หายไปเป็นหลายวันจนถูกสันนิษฐานว่าเสียชีวิตแล้ว

ไทม์ไลน์ที่สอง เรื่องราวของเด็กชายไม่ทราบชื่อ (รับบทโดย ปอ สีลัดสา) เด็กชนบทจากอดีตที่บังเอิญไปพบกับหญิงสาวปริศนา (รับบทโดย นุดนะพา ส้อยตาลา) ที่ประสบอุบัติเหตุและกำลังจะสิ้นใจตาย เด็กชายไม่ทราบชื่อจึงอยู่เป็นเพื่อนเธอในนาทีสุดท้าย ซึ่งทั้งสองก็ได้เป็นเพื่อนกันหลังจากที่เธอกลายเป็นวิญญาณแล้ว

สวัสดีครับ ผม Chonla3 ภาพยนตร์เรื่อง บ่มีวันจาก เป็นภาพยนตร์จาก สปป.ลาว เรื่องที่สี่ที่ผมเคยดู หลังจากที่ได้รับชมไตรภาคหนังรัก สะบายดีหลวงพระบาง อันที่จริงผมมีโอกาสได้รับชมก่อนหน้าที่จะเข้า Netflix นานพอสมควร เพราะหนังเรื่องนี้ฉายมาตั้งแต่ปี 2019 ผมเดาว่าสาเหตุที่เว็บไซต์ TMDB ใช้ชื่ออย่างเป็นทางการว่า The Long Walk (2022) อาจเป็นเพราะเขานับจากวันแรกที่ฉายในประเทศสหรัฐอเมริกา

ธีมหลักของเรื่องนี้อ้างอิงมาจากทฤษฎีการเดินทางข้ามเวลาและปรัชญาทางพระพุทธศาสนาที่เชื่อมโยงกับโลกหลังความตาย ซึ่งผมรู้สึกว่าเป็นคอนเซ็ปท์ที่น่าสนใจมาก มีหลายอย่างให้เราพูดถึงในภาพยนตร์เรื่องนี้ อย่างแรกคือวิถีชีวิตของคนชนบทในโลกอนาคตและพหุจักรวาล ท้ายที่สุดคงเป็นปรัชญาที่หนังพยายามจะสื่อ

วิถีชีวิตของคนชนบทในโลกอนาคต ในความคิดของผม มันไม่ค่อยต่างกับวิถีชีวิตดั้งเดิมของคนลาวเท่าไหร่ ผมประเมินจากตัวเองที่เป็นคนอีสานและเห็นว่าองค์ประกอบส่วนใหญ่ในหนังเรื่องนี้คล้ายกับสิ่งที่ผมเคยสัมผัสตอนเด็กๆ ทุกคนยังไปมาหาสู่ โอบอ้อมอารี และลักษณะของบ้านยังคงเป็นแบบบ้านไม้ยกพื้นสูง ถนนหนทางยังเป็นทางหินแห่ตามเดิม ที่เปลี่ยนไปคงเป็นการใช้จ่ายที่เริ่มแปรผันจากเงินสดเป็นการสแกนจ่าย โดยที่ทุกคนจะมีอุปกรณ์พิเศษฝังไว้ที่ท่อนแขนแทนคิวอาร์โค้ด และคนในสมัยนั้นยังใช้ท่อนแขนตัวเองแทนนาฬิกาข้อมืออีกด้วย เป็นอะไรที่ผมชอบมากๆ เป็นโลกอนาคตที่ยังคงวิถีชีวิตดั้งเดิม ไม่เหมือนหนังเรื่องอื่นที่แสดงภาพโลกอนาคตด้วยตึกระฟ้าหรือไม่ก็รถที่วิ่งบนอากาศ

ผมขอตั้งชื่อเล่นให้หนังเรื่องนี้ว่า The Multiverse of ลุง เพราะชายแก่ไม่ทราบชื่อแกสามารถเดินทางข้ามเวลาได้ ลุงเป็นคนที่ทำให้ไทม์ไลน์ทั้งสองมาบรรจบกัน ซึ่งผมขอไม่เปิดเผยว่าด้วยวิธีใดหรือเพราะอะไร เพื่อหลีกเลี่ยงการสปอยล์เนื้อหา มันสนุกที่ได้ดูการผจญภัยท่ามกลางความเป็นไปได้ที่ไม่มีสิ้นสุด เหมือนภาพยนตร์เรื่อง The Butterfly Effect (2004)

เรื่องราวทั้งหมดในภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะความอาลัยอาวรณ์กับเรื่องที่อยู่นอกเหนือการควบคุม ลุงไม่เข้าใจว่าทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างมีเหตุผลและจบลงอย่างที่ควรจะเป็น ลุงจึงดิ้นรนหาทางเปลี่ยนมัน ท้ายที่สุดเขาก็รู้ว่าตัวเองอยู่ในวัฏสงสารที่ไม่จบสิ้น ศาสนาพุทธมักจะสอนเราเสมอเกี่ยวกับการปล่อยวาง และบางครั้งเราอาจหลงลืมมันไปในบางห้วงอารมณ์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเครื่องเตือนสติผมเมื่อผมรู้สึกกังวลเกี่ยวกับอดีตที่ไม่มีวันหวนคืน ต้องชื่นชมทีมผู้สร้างที่ผสมนิยายวิทยาศาสตร์เข้ากับปรัชญาทางพุทธศาสนาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

นอกเหนือจากสิ่งที่ผมกล่าวไป ยังมีอีกหลายอย่างให้เราขบคิดใน The Long Walk (2022) คุณสามารถรับชมปรัชญาไซไฟสัญชาติลาวเรื่องนี้ ได้ที่ Netflix