ภาพยนตร์เรื่อง ชาร์ลี กับ โรงงานช็อกโกแลต หรือ Charlie and the Chocolate Factory ได้วาดดินแดนแห่งความฝันสุดแสนมหัศจรรย์สำหรับคนรักช็อกโกแลตเอาไว้ ซึ่งเป็นเรื่องราวที่คนทุกเพศทุกวัยจากทั่วโลกหลงรัก โดยเฉพาะพวกเด็กๆ ที่โรงงานทำขนมวิเศษของ Willy Wonka คือความฝันของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ภายใต้สีสันสดใสก็เป็นแค่เพียงภาพลวงตาและเป็นความจริงที่มืดมน…

ผู้ชมจะได้เห็นการกระจายตัวของความมั่งคั่งอย่างผิดเพี้ยนผ่าน Charlie and the Chocolate Factory เพียงแค่ Willy Wonka เพียงคนเดียวกับหนึ่งอาณาจักรอันรุ่งโรจน์ของเขา เป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่อยู่ด้านใดด้านหนึ่งของเมือง ในขณะที่…พื้นที่ใกล้เคียงเป็นเพียงชายขอบ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของครอบครัว Bucket ที่เป็นเสมือนตัวแทนของชนชั้นแรงงาน พวกเขามีสมาชิกสี่คนที่นอนบนเตียงเดียวกันและแทบจะใช้ชีวิตเพื่ออยู่รอดไปวันๆ เทคโนโลยีใหม่ที่ถูกนำเข้ามาจากโรงงานยาสีฟันส่งผลให้ Nathan Bucket ต้องตกงาน ทางด้านคุณปู่ Joe ที่เป็นอดีตคนงานในโรงงานของ Wonka ก็ต้องถูกเลิกจ้างเนื่องจากกลัวการแข่งขันจากนักทำช็อกโกแลตในอนาคต ในทางกลับกัน Wonka ก็ได้นำเข้าแรงงานผิดกฎหมายหรือที่เรียกว่า Oompa Loompas เพื่อลดต้นทุนและความเสี่ยงในการจ้างแรงงานในท้องถิ่น

การดัดแปลงภาพยนตร์ของ Charlie and the Chocolate Factory อาจจะถือว่า Oompa Loompas เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติ แต่พวกเขาก็ได้นำไปสู่ความลับที่มืดมนที่สุดของโรงงานช็อกโกแลตแห่งนี้ นั่นก็คือ… การแสวงประโยชน์จากแรงงานและการค้าทาส… Wonka ลักลอบนำเข้า ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก มาจาก Oompaland เพื่อมาทำงานในโรงงานของเขา เขาใช้งานผู้คนเหล่านี้เป็นอาสาสมัครในการทดลอง และทำการจ่ายค่าจ้างให้พวกเขาอย่างไม่สมเหตุสมผล ด้วยเมล็ดโกโก้แทนที่จะเป็นเงินจริง… ในการป้องกันความลับของเขา เขาจึงทำให้กลุ่มแรงงานมีความสุขกับข้อตกลงนี้เพราะว่าพวกเขามาจากสถานที่ที่เมล็ดโกโก้มีค่าและเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย ชาว Oompa Loompas จึงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกนอกโรงงาน และไม่มีสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานใดๆ

ในทุกเวอร์ชันของ Charlie and the Chocolate Factory จะยัดเยียดภาพของ Charlie ให้เป็นดั่งฮีโร่ของเรื่อง และ Willy Wonka เป็นเสมือนผู้บุกเบิกที่ยอดเยี่ยม… เมื่อคุณปู่ Joe ชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อยที่ Charlie จะได้ตั๋วทองใบสุดท้าย สิ่งนี้ก็เป็นการยืนยันว่าการล่าขุมทรัพย์รางวัลอันล้ำค่าของ Charlie นี้ ถูกออกแบบมาสำหรับคนรวยเท่านั้น… ซึ่งมันก็ได้ทำงานออกมาให้เราได้เห็น ซึ่งนอกจากเด็กผู้มากับดวงอย่าง Charlie แล้วนั้น ทางด้านเด็กอีก 4 คนก็ล้วนมาจากครอบครัวชนชั้นกลางขึ้นไป อย่างพ่อของ Veruca Salt เขาก็มีทรัพยากรมากมายที่จะมอบหมายให้โรงงานถั่วลิสงทั้งหมดของเขาตามล่าหาตั๋วทองคำหนึ่งใบให้แก่ลูกอันเป็นที่รัก ดังนั้น…วงจรอุบาทว์ของการเอารัดเอาเปรียบในสังคมทุนนิยมยังคงดำเนินต่อไป…

ตั๋วทองทั้ง 5 ใบนี้… เป็นดั่งกลยุทธในการกระตุ้นยอดขายโดยไม่ได้คำนึงถึงต้นทุนของความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมใดๆ คนทั้งโลกต้องซื้อช็อกโกแลตเพื่อตามหาตั๋วทองทั้ง 5 ใบนี้ ซึ่งก่อให้เกิดการสิ้นเปลืองทรัพยากรอย่างมหาศาล และก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรงเกี่ยวกับการบริโภคที่มากเกินไป ครอบครัว Bucket และคนอื่นๆ กำลังอดยากและหิวโหย ในขณะที่ส่วนอื่นๆ ของโลกกำลังเสียเงินและอาหารมากมาย ซึ่งมากเกินพอที่จะเลี้ยงพวกเขาได้ทั้งชีวิต เพียงแค่ให้ได้เดินทางไปโรงงานของ Wonka เท่านั้น

นักทำช็อคโกแลตที่มีชื่อเสียงและมั่งคั่งยังมีอีกด้านที่เป็น “สังคมนิยม” ด้วยการประดิษฐ์ขนมสำหรับคนจนขึ้นมา แต่การกระทำเช่นนี้ เป็นดั่งสิ่งที่ฝังรากลึกในความเจ้าเล่ห์ของระบบทุนนิยม… แทนที่จะมอบอาหารให้แก่คนยากจนหรือจัดหางานให้กับชุมชนในท้องถิ่น แต่เขาดันคิดค้นหมากฝรั่งที่มีรสชาติเหมือนอาหารสามเวลาและลูกอมที่สามารถอมอยู่ได้ทั้งวัน ซึ่งเป็นเสมือนภาพลวงตาของความสุขชั่วคราวแทนที่จะเปลี่ยนแปลงมันหรือแก้ไขสิ่งที่เป็นต้นตอของปัญหา อย่างไรก็ตาม Wonka ก็ได้มีความสุขกับอำนาจและสถานะทางสังคมของเขา…

ดูเหมือนจะชัดเจนแล้วว่า Charlie and the Chocolate Factory ได้วาดภาพลวงตาของระบบทุนนิยมเหนือโลกดิสโทเปียเอาไว้จริงๆ Wonka ระบุว่าเขาได้เลือก Charlie ในตอนท้ายเรื่อง เพราะเขาต้องการเด็กผู้ชายที่เรียนรู้ที่จะทำสิ่งต่างๆ ตามแนวทางของเขา Charlie จะทำการเปลี่ยนแปลงได้หรือไม่? ก็ไม่อาจทราบได้… แต่ที่น่าเศร้ามันยังคงจะหมายถึงการใช้ประโยชน์จาก Oompa Loompas ต่อไป และเขาจะสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ยุ่งยากมากขึ้น ซึ่งก็จะเป็นประโยชน์ต่อคนรวยในท้ายที่สุด…