จริงๆดูเรื่องนี้ตั้งแต่สิงหาแล้วน่ะ แต่เพิ่งมาเห็นว่าลืมรีวิว
เราอยากให้คนได้อ่านรีวิวเราเรื่องนี้เลยจะขออนุญาติมาย้อนรีวิวน่ะ
เราชอบ contrast ภาพเรื่องนี้มากก เปรียบเสมือนกับได้ดูภาพผลงานศิลปะของ caravaggio (คาราวัคโจ) ที่สามาถเคลื่อนไหวได้เลย (คาราวัคโจคือจิตรกรในยุค baroque และเป็นหนึ่งในจิตรกรที่เราชอบ) ที่ภาพมันจะความ contrast มากๆ เช่น ฉากหน้าจะมีแสงสว่างจากแสงธรรมชาติ (เทียน เปลวไฟ แสงพระจันทร์ ฯลฯ) และฉากหลังจะมืดสนิท ซึ่งมันทำให้เราโฟกัส Detail บนตัวละครเป็นพิเศษ (ตอนรู้ว่าตัวละครจะต้องสังเกตุ จดจำและนำไปวาด ก็ยิ่งชวนให้เราสังเกตุเข้าไปอีก) แต่น่าเสียดายนิ๊ดดเดียวที่แสงพระจันทร์(บางครั้ง)ทำออกมาไม่เนี๊ยบ บางจังหวะสว่างเกิน
ชอบการเลือกใช้สีของฉากหลังให้มัน Contrast หรือ Mono ไปกับชุดเสื้อผ้าทำให้ตัวละครดูเด่นหรือกลมกลือนจากฉากหลังและมันออกมาสวย เลือกเฉดสีได้แจ่มมาก
หนังไม่ค่อยมีเพลง Ambient ประกอบ แต่ในช่วงที่กราฟอารมณ์ของตัวละครสูงหนังมักเลือกใช้ความดังและความเงียบในการสื่อสารและเป็นเสียงที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ในหนังจริงๆเช่น ความเงียบสงัดและเสียงลมหายใจ เสียงร้องประสานกันพร้อมกับเสียงเปลวเพลิงจากกองไฟ เสียงคลื่นซัดชายฝั่ง ความเงียบสงบของความเจ็บปวดจากการจากลาและการบรรเลงดนตรี the four seasons ที่เลือกเล่น part: summer ทำไมถึงเป็น summer กันนะ? หรือแค่ดนตรีมันเข้ากับเรื่องราวความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่ทั้งตื่นเต้นดั่งดนตรีที่โหมกระหน่ำ และปวดร้าวดั่งไวโอลินที่เสียดสีกันไปมา
แต่สุดท้ายความสัมพันธ์ของเราและภาพศิลปะก็จะไม่หายไปไหน จะยังอยู่ที่ไหนสักแห่ง อย่างน้อยก็ในความทรงจำของเรา ภาพความทรงจำที่เราได้สะบัดฝีแปรงรังสรรผลงานออกมา และความสัมพันธ์ของเรา ริมฝีปากของเธอ ลมหายใจของเราทั้งสอง ทั้งหมดจะยังเชื่อมต่อกันและจะอยู่กับเราต่อไป