ใจฟูก่อนแล้วค่อยกดชัตเตอร์ 🥺😭

ดูหนังกลางแปลงครั้งแรก!
ขออนุญาติรีวิวความรู้สึกการดูหนังกลางแปลงครั้งแรกก่อน (จริงๆเคยดูมาก่อนแต่เราจำความไม่ได้)
ได้ฟีลเดียวกับโรงหนังเหมือนกัน ในด้านของการปฏิสัมพันธ์กับผู้คน แต่ดูฟรีดูอิสระกว่าในโรงหนัง ประมาณว่าชิวกว่า อะไรทำนองนั้น แต่ว่า..นั่งนานๆ แล้วปวดหลังอยู่เหมือนกัน (ฉันยังไม่แก่นะ!) ส่วนในด้านของภาพและเสียงก็ drop ลงมาประมาณนึง
รีวิวหนังละ
เพลงน่ารักมากก ได้ฟัง Ryu Seung-ryong ร้องเพลงเย๊อะะะเลย มีเพลงที่เราชอบด้วย เพลง The Letter ของ Kim Kwang-jin แต่ร้องนิดเดียวเอง
หนังน่ารักดี มีจังหวะให้ขำบ่อยๆ แต่บางครั้งขำแล้วหน้าเจื่อน ไม่ถึงกับเจื่อนแต่แบบเหมือนขำกับ bad joke พอนึกถึงความรู้สึกอีกฝ่ายเลยหน้านิ่งๆ ประมาณนั้น (หรือเรียกว่าเจื่อนได้?)
Aiseukeurim juseyo (Ice-cream, please)
Dugaeman juseyo (Just two, please)
เพลงนี้น่ารักมากกก เพลง Ice-Cream Love ทั้งคู่น่ารักม๊ากก Park Se-wan น่ารักที่สุดส่วนสาวๆก็คือกรี๊ด Ong Seong-wu โดนช็อตความหล่อบาดใจร้องดังแบบว่าเริ่ดเกิน🤣

มีซีนถ่ายสวยๆอยู่ เข้าใจได้ไม่ยาก แต่ฉันไม่ชอบ

นักพากย์ญี่ปุ่นคือที่สุด😭✨

ฉันล่ะชอบมุมกล้องแกจริงๆ

สนุกดีนะเอาไว้ดูแอคชั่นยามเบื่อๆ ก็ได้
แต่เห็นคนรีวิวคะแนนหนังต่ำจัด
จริงๆก็ดีนะ แต่คนคงคาดหวังไว้เยอะ
แต่เราไม่ได้คาดหวังอะไรเลยดูสนุกๆ (มั้ง)

นั่นดูดีนะ

คุณสามารถดูเรื่องนี้ด้วยความเร็วคูณสองได้

ดีมาก สนุกมาก มีจังหวะโบ๊ะบ๊ะให้ขำอยู่บ่อย ๆ
ต้องบอกก่อนว่าเป็นหนังที่ดำเนินเนื้อเรื่องด้วยบทพูด ซึ่งส่วนตัวไม่ชอบเลย แต่เรื่องนี้มันต่างจากหนังใหม่ ๆ ที่ดำเนินเรื่องด้วยบทพูดที่เคยได้ดู ชอบแทบทุกอย่าง เว้นเพียงแต่เรื่องการจัดแสง จริงๆก็ดีนะดูเรียล top light ทำให้ดูมี contrast ดี แต่ไม่มีการตัดเงาที่มันคมเกินไป พาดผ่านไปมาทำให้รำคาญในบางครั้ง จริงๆไม่ใช่เรื่องแย่อะไร แต่แค่ส่วนตัวไม่ชอบ มันดูเป็นการสาดไฟใส่เฉยๆไปหน่อย แต่หลาย ๆ อย่างดีมาก โดยเฉพาะคาแร็คเตอร์ทั้ง 12 ฅน ที่เป็นคณะลูกขุน แต่ละคนมาจากหลาย ๆ สถานที่ มีประสบการณ์ที่แตกต่างกันออกไป แต่ละตัวละครมีชีวิตจริง ๆ เหมือนกับในวันนี้ที่เราเข้าโรงสายไป 10 นาที ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร สายก็คือสาย เพียงเสี้ยววิที่เราได้เข้าไปอยู่ในหางสายตาคนอื่นตอนเดินเข้าที่นั่ง เขาก็อาจติเตียนแล้วก็หงุดหงิดเราในใจไปแล้วก็ได้...
อีกสิ่งหนึ่งที่ชอบมาก ๆ ก็คือ cinematography การเคลื่อนกล้อง และการเลือกมุมถ่าย ให้อธิบายก็คงยาก ต้องนั่งดูด้วยกันแล้วพูดไปทีละช็อตเลย เพราะหลายๆครั้งมันดีมากๆในการช่วยเสริมให้มันตลก กดดัน ฯลฯ
ซึ่งหนังเรื่องนี้คือ my kind of cinema เลยก็ว่าได้ เราว่าหนังมันมีความ brilliant ในวิธีการเล่า บท การถ่ายทำ และการกำกับมาก ๆ ไม่ง่ายเลยที่จะถ่าย 12 คนในหนึ่งโลเคชั่นและดำเนินเรื่องด้วยบทพูดให้ไม่เบื่อ แต่นี่มันสนุกจนอยากดูต่อเลยด้วยซ้ำ
ไม่ถึงกับเป็น slice of life แต่เป็นแค่สถานะการณ์ เหตุการณ์ เหตุการณ์หนึ่งเพียงเท่านั้น ที่เราได้พบปะผู้คน แม้จะไม่รู้ว่าจะมีวันได้เจอกันอีกไหม แต่เราชอบนายและอวยพรให้นายโชคดี ไม่เจ็บป่วยจนเกินไปนะ.. เพื่อนร่วมโลก...
ที่ House สามย่าน ยังมีรอบฉายอยู่นะ อยากให้ได้ดูกัน ได้ดูในโรงยิ่งทำให้มันสนุกขึ้น✨