Dario Argento หนึ่งในผู้กำกับภาพยนตร์สยองขวัญในตำนานแห่งยุคศตวรรษที่ 20 ผู้บุกเบิก Giallo หรือหมายถึงนิยายลึกลับและเรื่องระทึกขวัญ ในภาษาอิตาลีแปลว่าสีเหลือง เนื่องจากคำนี้ใช้เรียกหนังสือปกอ่อนราคาถูกของนิยายสยองขวัญที่มีปกสีเหลืองที่เป็นที่นิยมในอิตาลี ซึ่งเขาได้เป็นผู้ริเริ่มนำเอา Giallo มาถ่ายทอดผ่านภาพยนตร์สยองขวัญสุดคลาสิกอย่าง Suspiria (1977) และ Deep Red (1975) แม้ปัจจุบันนี้เขาจะมีอายุได้ 81 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุดที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อย่างการแสดงในภาพยนตร์เรื่อง Vortex (2021) ของผู้กำกับ Gaspar Noé ภาพยนตร์ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากประสบการณ์โดยตรงของผู้กำกับเอง ว่าด้วยเรื่องราวของคู่รักสามีภรรยาคู่หนึ่งที่สามีใกล้จะจากไปด้วยโรคสมองเสื่อม ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ฉายครั้งแรกที่เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ (Cannes Film Festival) ไปเมื่อปีที่แล้ว ก่อนจะเข้าฉายให้ทุกคนได้ชมในช่วงซัมเมอร์นี้

หลังจากที่ Dario Argento ได้ลองมาโลดแล่นผ่านหน้าจอ เขาก็ได้ให้สัมภาษณ์กับทาง Vulture เกี่ยวกับบทบาทที่เขาได้รับว่า

ผมไม่ได้พยายามจะสร้างหรือพยายามจะเป็นตัวละครนั้น แต่ผมจะพยายามเล่นด้วยตัวของผมเองมากกว่า ตอนที่ Gaspar Noé มาหาผมที่บ้านในกรุงโรมเพื่อมาถามผมว่าผมจะมาแสดงในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขาหรือไม่ ผมก็ตอบทันทีเลยนะว่าไม่ คือผมไม่อยากเป็นนักแสดงเลย ซึ่งเขาก็ตื้อผมทั้งวันเลยนะตอนอยู่ที่บ้านสุดท้ายเขาก็บอกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มันจะเป็นเรื่องราวที่จะต้องด้นสดเอาเองนะ ซึ่งนั่นแหละ พอผมได้ยินคำนั้น ผมก็เลยตกลงจะร่วมแสดงกับเขาเลย เพราะภาพยนตร์ของผมเองก็มีวิธีการเล่าที่เหมือนกับของเขาเหมือนกัน

คือผมเองเป็นเด็กที่เติบโตมาในลัทธิ Neorealism ของอิตาลี ดังนั้นผมก็เลยค่อนข้างจะชินกับการที่จะด้นสด ไหลไปกับบทมากกว่าแทนที่จะใช้วิธีแบบนักแสดงมืออาชีพ คือชาวลัทธิ Neorealism จะสามารถทำงานได้อย่างลื่นไหลกับผู้คนทั่วไปตามท้องถนนได้ พูดด้วยสำเนียงแบบฉบับของตัวเองได้ ซึ่งนั่นแหละมันทำให้ผมคิดได้ว่า ผมเองก็สามารถทำอะไรแบบนี้ในภาพยนตร์ได้เหมือนกัน

ซึ่งมันก็ช่วยให้เขาสามารถสร้างตัวละครที่มีชีวิตและแสดงออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติได้จริงๆ และยังส่งผลต่อเนื่องไปยังถึงบทบาทในการแสดงครั้งแรกของเขาได้อีกด้วย

เขายังกล่าวเสริมต่อไปอีกว่า

แต่สำหรับตัวะละครนี้ มันเป็นตัวละครที่ไม่มีชื่อในภาพยนตร์ ซึ่งมันก็ค่อนข้างคล้ายกับตัวของผมเอง ในตัวละครนี้เขาเป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์ ก็เหมือนกับผมอีก ที่เคยเป็นผู้กำกับมาก่อน แล้วจากนั้นตัวละครนี้ก็ได้ลงมือเขียนหนังสือเพื่อเล่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างภาพยนตร์และความฝันของเขา ซึ่งมันก็เหมือนผมอีกเหมือนกัน

สุดท้ายเขาก็บอกว่า

จากทั้งหมดทั้งมวลเลยนะคือผมไม่ได้อยากจะเป็นนักแสดง เพราะผมไม่รู้สึกเลยว่าผมได้แสดง มันเหมือนกับผมเล่นเป็นตัวของผม นั่นคือสิ่งที่คุณจะได้เห็นในภาพยนตร์เรื่องนี้