Channel 7

ที่ภูเก็ต ชิดชไม ไปหา ราช ทั้งคู่เหมือนจะทดสอบความรู้สึกของตัวเองว่าแท้จริงแล้วต้องการกันหรือไม่ อมาวสี เมื่อมาเจอหน้าราช เธอระบายความในใจใส่ราชว่าเคยรักพี่ภาคย์อย่างไร ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกเช่นเดิม ที่มาหาในวันนี้ต้องการให้ราชกลับไปกราบผู้เป็นแม่ ก่อนที่จะเสียใจภายหลัง ราชจูบอมาวสีครั้งนี้เธอไม่ปฏิเสธ ชิดชไมเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เธอตัดสินใจเดินออกจากชีวิตราชทันที วาริน พา วัชรี นิลรัตน์ (ภานรินทร์ ชุ่มมะโน) พึงใจ (กชกร ส่งแสงเติม) ไปเยี่ยม คุณหญิงอำภา ฝ่ายภากร ก็พา สีไพร (จุฑามาศ มันตะลัมพะ) ไปด้วย ราชยอมไปเยี่ยมและกราบขอโทษผู้เป็นแม่ ตำรวจพบเบาะแส ท่านกวี ว่าไปปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดป่า ภากรกับราชเปิดอกคุยกันแบบลูกผู้ชาย ภากรขอโทษราชกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยทำไว้ ราชให้อภัยภากร และยังตามไปหาท่านกวี ทั้ง 2 คนอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ท่านกวีรีบกลับไปหาคุณหญิงอำภา ราชคืนบ้านพิชิตพงษ์ให้ท่านกวีกับคุณหญิงอำภา และยังมอบเงินก้อนหนึ่งให้ภากรกับสีไพรไปเปิดร้านอาหาร เขาให้บ้านแก้วกับอมาวสี ท่านกวีให้อมาวสีคิดดีๆ ว่าจะแต่งงานกับวารินจริงหรือ ให้ถามใจตัวเองดีๆ วัชรีก็ถามพี่ชายตัวเองเหมือนกัน เพราะเธอรู้สึกว่าอมาวสีไม่มีความสุข ไม่เหมือนคนที่กำลังจะแต่งงาน ราชกลับไปพักใจที่ภูเก็ต ที่นั่น น้าเทิน (วีระชัย หัตถโกวิท) ให้ราชไปบอกรักอมาวสีก่อนที่จะไม่มีโอกาส ในวันแต่งงาน นมพริ้ง (วาสนา สิทธิเวช) พาเจ้าสาวออกมา อมาวสีอยู่ในชุดสวยงาม มีเพื่อนๆ อย่าง วัชรี นิลรัตน์ พึงใจ มากันครบ ราชรีบบึ่งรถมาจากภูเก็ต เขาเข้ามาในงานแต่ไม่พบใคร ทันใดนั้นราชโดนจับตัวไปที่บ้านแก้ว ความจริงเปิดเผยทั้งหมดนี้เป็นแผนของทุกคนที่ต้องการให้ราชได้แต่งงานกับอมาวสี วารินเองก็รู้สึกว่า ราชเหมาะสมกับอมาวสีมากกว่าตนเอง ราชหรือพี่ภาคย์ยอมเปิดใจบอกรักอมาวสีหรือน้องอ้อ ท่ามกลางเสียงแสดงความยินดีของทุกคน จอน (อรุชา โตสวัสดิ์) ปรากฎตัวเข้ามาในงาน เขาเล่นงานราช ระหว่างที่ราชเสียเปรียบจะโดนยิง อมาวสีมาขวางไว้ แต่ไม่เป็นอะไรเพราะกระสุนเจาะเข้าที่แผ่นไม้แกะสลักรูปบ่าวสาวที่อมาวสีพกเอาไว้ ราชให้แหวนของท่านชายคฑาเทพกับอมาวสี เธอก็บอกข่าวดีกับราชว่าเธอกำลังท้อง ราชดีใจและสัญญาว่าจะดูแลอมาวสีและลูกในท้องเป็นอย่างดี...

Nat Jersey arrived early this time and he sat at the large immaculate table in the dining room alone, then moment came when the dearest Countess walks into the room. High society Thais kick it off again in this stunning drama with fabulous cast.

แหม่ม (เอมี่ กลิ่นประทุม) สาวห้าวประจำกลุ่มกำลังจะไปเลี้ยงฉลองเรียนจบปริญญาตรีกับเพื่อน คือ ปูเป้ (ปทิตตา อัธยาตมวิทยา) ลูกสาวเสี่ยชนัท (สุเทพ ประยูนพิทักษ์) เจ้าของคาเฟ่ชื่อดังระหว่างที่แหม่มกลับไปเอาของที่บ้านในสลัม แหม่มกับเพื่อนได้ช่วยแคทเธอรีน คอลลีน หญิงต่างชาติกำลังถูกลูกน้องของกำแหง (กลศ อัทธเสรี) ผู้มีอิทธิพล เจ้าของคาเฟ่คู่แข่งของเสี่ยชนัทตามล่าแหม่มพยายามช่วยแคทเธอรีน เธอฝากกระเป๋าเอกสารใบหนึ่งไว้กับแหม่มบอกเพียงว่ามันสำคัญมาก ก่อนที่เธอจะพลัดตกทะเลไป แหม่มรู้แต่ชื่อของเธอโดยไม่รู้ความสำคัญของกระเป๋าและไม่รู้ว่าพวกที่ไล่ล่าแคทเธอรีนคือใคร แหม่มกลับบ้านพร้อมกับกระเป๋า น้าเผือก (ชูษี เชิญยิ้ม) เพื่อนรักของน้ารักษา น้าแท้ ๆ ของแหม่มน้าเผือกสั่งให้แหม่มเอากระเป๋าไปโยนทิ้งเพราะกลัวจะเป็นระเบิด

ลั่นทม (ยุ้ย จีรนันท์) เจ้าของโรงงานทอผ้าและกิจการต่าง ๆ อีกจำนวนมาก มีฐานะดี หลังจากสามีเสียชีวิตไปแล้วเธอได้แต่งงานใหม่กับ ชีพ (เจมส์ เรืองศักดิ์) ด้วยความรักและลุ่มหลงในตัวสามี เธอจึงมอบหมายกิจการต่าง ๆ ให้เขาดูแล เชื่อว่าเขารักเธอเหมือนที่พร่ำบอก โดยไม่รู้เลยว่าชีพหวังสมบัติของเธอ และลับหลังลั่นทม ชีพจะออกลายเจ้าชู้กับผู้หญิงทั่วไป โดยเฉพาะกับ อุษา (แจน ปาณิชดา) หลานสาวของสามีเก่าลั่นทม ซึ่งอาศัยอยู่ร่วมคฤหาสน์เดียวกัน อุษาทำงานเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีในโรงงานของลั่นทม มีคนรักเป็นตำรวจชื่อ ธารินทร์ (อ๊อฟ ชนะพล) ทั้งสองมีโครงการจะแต่งงานกัน แต่อุษาเป็นห่วงลั่นทมที่เจ็บป่วยด้วยโรคประหลาดอยู่เป็นประจำ อาการของโรคคือหายใจไม่ออก แขนขาอ่อนแรง และจะหมดสติในที่สุด มีสภาพเหมือนคนตายไปแล้ว แต่หัวใจยังเต้นเป็นปกติ หมอตรวจแล้วไม่พบว่าเป็นโรคอะไร จึงเข้าใจว่าเธอเครียด พักผ่อนน้อย หวาน (ต้อม รชนีกร) คนรับใช้ประจำตัวของลั่นทมลากลับบ้าน โดยไม่คาดคิด พี่เขยกับพี่สาวฆ่าตัวตายหนีหนี้นอกระบบ จึงจำเป็นต้องรับ รสสุคนธ์ (จั๊กจั่น อคัมย์สิริ) หลานสาวมาอุปการะ ลั่นทมยินดีเพราะอยากตอบแทนความดีที่หวานมีต่อเธอมาตลอด หารู้ไม่ว่ารสสุคนธ์มีนิสัยทะเยอทะยาน หวังมีชีวิตสุขสบายทางลัดจึงยั่วยวนชีพ ส่วนชีพก็ลุ่มหลงรสสุคนธ์ ในที่สุดก็มีความสัมพันธ์กัน อุษารู้เรื่องนี้จึงพยายามหาทางบอกให้ลั่นทมรู้ แต่ไม่มีโอกาส

3 ทหารเสือ เป็นบทประพันธ์ของ กิ่งฉัตร โดยเป็นเรื่องราวของ3นักข่าวสาวแห่ง หนังสือพิมพ์ สยามสาร ผ่านนิยาย3เรื่อง คือ มายาตวัน มนต์จันทรา ฟ้ากระจ่างดาว

ผ่านเรื่องร้ายๆ มาเยอะก็นึกว่าพายุจะสงบซะแล้ว ที่ไหนได้..ยังมีเรื่องหัวใจให้ ดุ๊ก..ในร่างยอดชาย (เติ้ล-ตะวัน) ปวดตับอีก เมื่อ พีรดล (ตั้ม-วิชญ) รุ่นพี่สมัยเรียนของ วันสุข (เพลง-กวิตา) ลงสนามแข่งชิงหัวใจเธอเต็มตัว แถมครอบครัววันสุขยังเทคะแนนเชียร์พีรดลสุดติ่ง ดีกรีความหล่อ-รวย-เริ่ดก็ไม่แพ้ยอดชายซักนิด แถมออกตัวแรงคุกเข่า บอกรัก!! วันสุขตัดหน้ายอดชายซะงั้น ถึงขั้นจัดพิธีหมั้นหมายใหญ่โตเชิญคนทั้งตลาดมาเป็นพยานรัก นายดุ๊ก (ในร่างยอดชาย) จะแก้เกมส์รัก - - คว้าหัวใจ วันสุข มาครองได้ยังไง?! อันนี้ต้องชม...อวสาน !!

เรื่องราวความรัก ความชิงชังเคียดแค้น ความผูกพันระหว่างสายเลือด ของครอบครัวขุนภักดีภูบาลอันใหญ่โต เป็นที่นับหน้าถือตา ในจังหวัดสุพรรณบุรี

บทประพันธ์ : อุบลพรรณ วิลันดา บทโทรทัศน์ : จันทรภิม กำกับการแสดง : นนทนันท์ ธัญญาสิริทิพย์, ประทุม มิตรภักดี เจตริน ไอศูรย์ศรินทร์ ทูตไทยประจำกรุงมอสโก เดินทางมาที่โรงแรมหรูกลางกรุงมอสโกเพื่อพบพบ อารดา คู่หมั้นที่ คุณหญิงศรินทิพย์ ไอศูรย์ศรินทร์ ผู้เป็นมารดาจัดการให้โดยที่เจตรินไม่เต็มใจ อารดาอ้อนให้เจตรินพาเที่ยวแต่ถูกเขาปฏิเสธอีกมุมหนึ่งของโรงแรม อีรีน่า นิคาลาเยฟน่า สาวลูกครึ่งไทย-รัสเชีย แอบเข้ามาขายของที่ระลึกให้นักท่องเที่ยวเพื่อหาเงินไปซื้อยาและอาหารให้แม่ที่กำลังป่วย อีรีน่าได้ยินเสียงชายหญิงพูดคุยกันเป็นภาษาไทย ภาษาที่แม่พริมสอนให้เธอพูด อ่าน และเขียนจนคล่อง เธอเดินเข้าไปเสนอขายเข็มกลัดและเหรียญที่ระลึกของอดีตผู้นำรัสเชียให้ เจตรินเลือกซื้อเหรียญอันหนึ่งและหยิบเงินให้ อีรีน่ามองธนบัตรเกิดความโลภจึงแอบล้วงกระเป๋า เจตรินมารู้ตัวเมื่อถึงสถานทูตแล้ว พริมถึงกับช็อกที่พบนามบัตรของเจตริน ในอดีตพริมเคยมีความหลังที่ผูกพันกับตระกูลนี้ พริมบังคับให้อีรีน่าเอากระเป๋าเงินไปคืนเจตริน อีรีน่าอายที่ต้องเอากระเป๋าไปคืนจึงหาวิกผมมาสวมปลอมตัวพริมติดต่อเจตรินอีกครั้งเมื่อ นิโคลัย พ่อของอีรีน่าถูกมิคาอิลหัวหน้าแก๊งมาเฟียจับตัวไปและบังคับให้นิโคลัยเสพเฮโรอีนเพื่อจะได้เป็นข้ออ้างในการบังคับเอาอีรีน่ามาให้พริมให้เจตรินพาอีรีน่ากลับเมืองไทยไปอยู่กับตายายของอีรีน่า ลูกน้องมิคาอิลบุกไปจับตัว เจตรินพาอีรีน่าหนีจนอีรีน่าลืมหยิบจดหมายที่พริมเขียนถึงตากับยายมาด้วย ยูริ ลูกจ้างประจำสถานทูตบอกเจตรินว่าอีรีน่าจะกลับเมืองไทยได้ก็ต้องแต่งงานกับคนไทยเท่านั้น คนที่รู้เรื่องแต่งงานระหว่างอีรีน่ากับเจตรินมีเพียงยูริกับฤดี เสมียนที่ช่วยดูแลอารีน่าเท่านั้น เจตรินพาอีรีน่ากลับบ้านไอศูรย์ศรินทร์ คุณหญิงศรินทิพย์โกรธมากจึงเรียกอีรีน่าว่าสะใภ้หัวแดง จีรณัทย์ พี่สาวของเจตรินเอ็นดูอีรีน่า ตรงข้ามกับ จิตรดารา น้องสาวคนเล็กที่อยู่ฝ่ายเดียวกับอารดา พ่อของอารดาถูกฟ้องล้มละลายจนต้องหลบหนีไปอยู่ที่อื่น อารดาจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านของเจตริน จีรณัทย์พาอีรีน่าไปซื้อของใช้ได้พบกับ กมลกัลย์ ชายคนรักที่ถูกศรินทิพย์ห้ามคบกับ นิกกี้ แฟนของจิตรดาราเปลี่ยนใจมาชอบอีรีน่าพบเข้าจึงไปฟ้องศรินทิพย์ กมลกัลย์ชวนอีรีน่าไปที่บ้าน ที่นั่นอีรีน่าได้พบกับ พลโทกันต์ นายทหารนอกราชการ และคุณหญิงพรรณราย พ่อและแม่ของกมลกัลย์ทั้งสองถูกชะตาอีรีน่ามาก กมลกันย์เล่าให้อีรีน่าฟังว่าดมื่อหลายสิบปีก่อนมีการประท้วงรัฐบาลของกลุ่มนักศึกษา พรรณวดี พี่สาวของกมลกันย์อยู่ในกลุ่มนี้ด้วยเมื่อมีการสลายการชุกนุมพรรณวดีกับเพื่อน จิรายุ อาของจีรณัทย์กับเจตรินและเป็นคนรักของพรรณวดีอาสาไปตาม ทั้งสองเกิดยื้อแย้งปืนกันจนเกิดปืนลั่นโดนจิรายุเสียชีวิต พรรณวดีหายสาปสูญไป ตั้งแต่วันนั้น พ่อของจีรณัทย์เสียใจมากจนตรอมใจตาย ศรรินทิพย์เกือบแท้งลูกคนเล็ก จึงโกรธโทษว่าเป็นความผิดของพรรณวดีและตัดขาดกับคนในตระกูลนิมิตภูวนาทตั้งแต่วันนั้น มิคาอิลพานิโคลัยมาเมืองไทยเพื่อตามหาอีรีน่า พริมหนีไปทำงานอยู่กับมาดาม แคทเธอรีน ภรรยาทูตฝรั่งเศสในมอสโก อารดาชักนำ พงษ์ธร เข้ามาอยู่ในบ้านไอศูรย์ศรินทร์เพื่อกำจัดอีรีน่า แต่จิตรดารากลับหลงรักพงษ์ธรจนยอมเป็นเมียเขา อีรีน่าจัดการกับพงษ์ธรและอารดาด้วยการมอมยาและจับทั้งคู่แก้ผ้า อารดาได้รับบทเรียนเมื่อตกเป็นเมียของพงษ์ธรอย่างไม่เต็มใจ มิคาอิลให้ เขมชาติ สืบหาเจตรินและอีรีน่าจนพบ แต่ เอื้อ ลูกน้องคนสนิทของเขมชาติ ซึ่งเป็นลูกชายทหารคนสนิทของกัลย์กลับใจมาช่วยอีรีน่า ในที่สัดมิคาอิลก็จับอีรีน่าไปได้ นิโคลัยช่วยอีรีน่าจนถูกยิงตาย อีรีน่าแค้นใจมาก แย่งปืนจากคนร้ายยิงมิคาอิลกับคนสนิทตายหมด แต่เขมชาติหนีไปได้ อีรีน่าไปอยู่บ้านนิมิตภูวนาถ ขณะที่อีรีน่าช่วยกันต์ทำสวน เธอเห็นรูปของพรรณวดีในกะเป๋าเงินของกันต์ซึ่งหน้าตาเหมือนกับพริมแม่ของเธอมาก เจตรินให้ยูริช่วยจัดการพาพริมมาเมืองไทย พริมไปทำพาสปอร์ตในชื่อ พรรณวดี นิมิตภูวนาถ เจตรินจึงได้รู้ว่าพริมคือคนที่เขากำลังตามหา เขาบอกไม่ถูกที่รู้ว่าพรรณวดีคือแม่ของอีรีน่า เจตรินเล่าให้กมลกันย์และจีรณัทย์รู้ว่าพรรณวดีจะเดินทางกลับมาในวันคล้ายวันเกิดของกันต์และพรรณราย จึงวางแผนทำเซอร์ไพรสให้กันต์ พรรณราย และอีรีน่า ในวันที่พรรณวดีกลับมาหากันต์และพรรณรายรวมทั้งอีรีน่าดีใจมาก พรรณวดดีบอกให้ทุกคนรู้ว่า อีรีน่าคือลูกของเธอ อารดาแอบวางยาเจตรินและสร้างเรื่องว่าเธอถูกเขาข่มขืนใจ ศิรินทิพย์บังคับให้เจตรินหย่ากับอีรีน่า เจตรินเสียใจเพราะไม่อยากเสียอีรีน่าไป จิตรดารารู้ตัวเองท้องกับพงษ์ธรจึงไปเจรจาเรื่องแต่งงานแต่กลับพบว่าพงษ์ธรอยู่กับผู้หญิงอื่น พงษ์ธรไล่จิตรดาราไปแล้วสวีทหวานกับสาวคนใหม่ในลิฟต์ จิตรดาราหึงวิ่งตามไปพลาดตกบันไดมาจนแท้งและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล จิตรดาราได้สติตัดพงษ์ธรออกไปจากชีวิต ส่วนอารดาโดนพงษ์ธรขูดรีดทุกอย่างและรู้ตัวว่าท้องกับพงษ์ธร อีรีน่าถูกลอบยิ่งโชคดีที่เอื้อช่วยไว้ทัน มือปืนถูกพงษ์ธรยิงตายเพื่อปิดปากอารดากับคุณหญิงศิรินทิพย์มาโรงพยาบาลเพื่อกดดันให้อีรีน่ายอมหย่ากับเจตริน คุณหญิงศิรินทิพย์พบพรรณวดีที่มาเฝ้าลูกความแค้นก็พลุ่งขึ้นมาจึงสั่งให้อีรีน่าหย่ากับเจตริน อารดาจ้างเขมชาติยิงพงษ์ธร แต่เขมชาติก็ถูกอารดายิง เธอคิดว่าเขาตายแล้ว แต่กลับไม่มีใครพบศพเขมชาติ อารดาตื่นเต้นที่จะได้แต่งงานกับเจตริน เมื่อถึงวันหย่ากมลกันย์บอกเจตรินว่าอีรีน่าหนีกลับมอสโกแล้วทำให้เจตรินจดทะเบียนสมรสใหม่กับอารดาไม่ได้ ในวันแต่งงานตำรวจตามมาจับกุมอารดาในคดีจ้างวานฆ่าพงษ์ธรและเขมชาติ เขมชาติปรากฏตัวให้อารดาเห็น อารดาวิ่งหนีไปที่รถและขับออกไปประสานงากับรถบรรทุกเสียชีวิตทันที คุณหญิงศิรินทิพย์ได้รู้ความจริงว่าอารดาร้ายขนาดไหนและเสียใจที่มองผิดไป เธอเลิกคิดอาฆาตพรรณวดีและสั่งให้เจตรินไปตามอีรีน่ากลับมา เจตรินได้ยูริช่วยเหลือตามหาอีรีน่าจนพบ ทั้งสองปรับความเข้าใจกัน...ที่จัตุรัสกรุงมอสโกเจตรินกระซิบบอกรักอีรีน่า อีรีน่าตอบรับด้วยความเต็มใจ ยูริหอบชุดแต่งงานมาให้อีรีน่าใส่อีกครั้ง และถ่ายรูปร่วมกันหน้าจัตุรัส ที่เธอและเขาเคยพบรักกันที่นี่

เรื่องย่อ พายุเทวดา ที่วัดเกาะมุกใต้ ในคืนอมาวสี หลวงปู่หาญ และ บุญกู้ เด็กวัดวัยกลางคนหลังค่อม พบเด็กน้อยถูกทิ้งไว้ที่วัดอย่างปริศนาถึง 7 คน เป็นชาย 6 คน คนเล็กสุดเป็นหญิง หลวงปู่จึงมอบให้เป็นบุตรบุญธรรมแก่ญาติโยมคนหนึ่งไป ต่อมามีกลุ่มโจรสลัดมาปล้นสมบัติได้ฐานเจดีย์ หลวงปู่หาญใช้อิทธิฤทธิ์ป้องกันไว้ แต่เสียงเครื่องมือได้ปลุกให้เด็กหนุ่มทั้ง 6 คนที่มาในคืนอมาวสีประกอบด้วย ฤทธิ์ มนต์ เทวา สิงห์ ก้อง เดช ออกมาสู้จนโจรหนีไป หลวงปู่บอกความจริงกับทุกคนว่าเป็นโอปปาติกะที่เกิดจากพลังเทวดา มีหน้าที่รักษาทรัพย์สมบัติของชาติ จะใช้พลังเทวดาได้ก็ต่อเมื่อจำเป็นเท่านั้น และต้องอยู่ในศีลห้า ไม่อย่างนั้นพลังจะหมดลง ฤทธิ์พี่ใหญ่อยากลองพลังเทวดา แต่ถูกน้อง ๆ ห้ามเพราะไม่จำเป็น ฤทธิ์หัวเสียข้ามมาทำงานที่แผ่นดินใหญ่ในอู่ซ่อมรถ เขาได้ซ่อมรถให้หยาดฟ้าสาวเปรี้ยว ฤทธิ์ตกหลุมรักหยาดฟ้า แต่เจ้าของอู่ห้าม เพราะหยาดฟ้าเป็นน้องสาวของเสี่ยคงคาผู้มีอิทธิพล ฤทธิ์รับปากไปส่ง ๆ ต่อมากลุ่มโจรสลัดขายลายแทงสมบัติบนเกาะมุกให้เสี่ยคงคา กานดาเมียเสี่ยคงคาไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ทั้งยังช้ำที่เสี่ยคงคากับหยาดฟ้าไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ เป็นเมียเก็บของเสี่ย เทวานำแสงจันทร์ ครูของโรงเรียนเกาะมุกใต้มาซื้อของบนฝั่ง มีโอกาสได้ช่วยมณี หญิงตาบอด แม่ของดารินไว้ได้ พอมณีรู้ว่าอยู่ใกล้เกาะมุกก็รีบสั่งให้กลับบ้านโดยไม่บอกเหตุผล ฝ่ายแสงดาว น้องสาวของแสงจันทร์ที่ชอบเทวาเช่นกัน ก็พยายามจับคู่พี่สาวกับมนต์ ครูพละ ซึ่ง สน ผู้เป็นพ่อก็เห็นด้วยเพราะมนต์ดูมั่นคงกว่าเทวา ดารินสนใจเกาะมุก จึงให้เนตรทรายที่เป็นตำรวจด้วยกันสืบ และรู้ว่าเกาะมุกเป็นแดนเถื่อนที่ทำให้ร้อยเอกสุชาติพ่อดารินตายและมณีตาบอด ดารินไปเกาะมุกและฝากแม่ไว้กับบุญเกิดญาติห่าง ๆ และเนตรทราย ทุกคนปิดไม่ให้มณีรู้ ดารินแฝงตัวเข้ามาในงานวัดเจอกับเทวา และลูกเทวดาทั้งกลุ่ม พร้อมทั้งแสงจันทร์ แสงดาว และหมอนที คำรณลูกเสี่ยคงคากับลูกน้อง พัน ธง ศร มาหาเรื่อง จึงเกิดการชุลมุน กลุ่มลูกเทวดาใช้พลังจนคำรณสู้ไม่ได้ แต่กลับมาถูกหลวงปู่ลงโทษ เพราะใช้พลังโดยไม่จำเป็น คงคารู้เรื่องจึงให้หยาดฟ้ากล่อมฤทธิ์ให้มาเป็นพวก คงคาเดินทางมาที่เกาะมุกพร้อมกับหยาดฟ้าและคำรณ ทั้งหมดสนใจจะทำธุรกิจที่เกาะมุก แต่ถูกสนและชาวบ้านขัดขวางจนต้องหนีกลับ กลุ่มลูกเทวดารู้เรื่องก็ช่วยกันต่อต้าน จนเฮียเม้งเจ้าของร้านอาหารบนเกาะแอบมาบอกคงคา แต่คงคาไม่กลัว เทวาที่ชอบพอกับแสงจันทร์แต่ก็รู้ว่ามนต์ก็ชอบแสงจันทร์เช่นกัน เลยไม่อยากมีปัญหาจึงยอมตัดใจ แสงจันทร์เสียงใจจึงแต่งงานกับมนต์เพื่อประชด ฝ่ายเทวาเทวาก็หายตัวไปจากเกาะไม่ยอมไปร่วมงาน ที่กรุงเทพฯ เทวาได้เจอกับปลาดุก นักมวยสาวสวยที่แต่งตัวเป็นทอม ปลาดุกหนีออกจากค่ายมวยของพ่อ ทำให้ทั้งสองเป็นคู่หูออกเร่ร่อนไปที่ต่าง ๆ เทวาได้ช่วยดารินที่ปลอมเป็นหญิงขายบริการ เทวาจำดารินได้และไม่รังเกียจ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ค่อยคืบหน้า ฤทธิ์เริ่มไปเข้ากับคงคาและถ่ายทอดพลังให้คำรณ พัน ธง ศร จนฤทธิ์หมดพลัง คำรณและพวกเที่ยวใช้พลังไปทั่วจนกลุ่มนักเลงเทวดาหนักใจ ทั้งหมดใช้พลังเรียกเทวากลับมา แต่กลายเป็นทำให้ดารินได้รับพลังไปด้วย แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร คงคาสั่งให้โจรสลัดไล่ที่ชาวบ้านในเกาะมุก เพื่อยึดครองแต่กลุ่มเทวดาช่วยไว้ได้ ดารินทราบเรื่องจึงบอกเทวา เทวายังไม่ยอมกลับ โจรสลัดแนะนำอาจารย์คล้ามที่เป็นศิษย์สำนักเดียวกับกลุ่มเทวดาให้คงคารู้จัก คล้ามส่งไสยเวทมาที่เกาะมุก บุญกู้เกือบแย่แต่หลวงปู่ช่วยไว้ได้หลวงปู่ต่อว่าฤทธิ์ ฤทธิ์ไม่ฟังทิ้งกลุ่มเทวดาไป หยาดฟ้าให้ฤทธิ์ลงเลือกตั้งเป็นกำนันเกาะมุกแข่งกับสน ฤทธิ์ใช้วิธีสกปรกจนได้รับเลือก สิงห์แต่งงานกับเปียลูกสาวเจ้าของร้านอาหารที่เป็นคู่แข่งของเม้ง คล้ามบอกคำรณให้เร่งสร้างอบายมุขบนเกาะเพื่อทำลายพลังเทวดา ดารินรู้จึงบอกเทวาว่าจะไปทำงานที่เกาะมุก เทวายอมตามกลับไป ฤทธิ์ขอคล้ามเป็นลูกศิษย์ ฤทธิ์ทำร้ายเป้าจนเปียยอมบอกเลิกสิงห์ เป้าผูกคอตาย เปียถูกพวกคำรณข่มขืนจนกลายเป็นบ้า เทวากลับมาเกาะมุกกับปลาดุก แต่ไม่ทันคล้ามที่ใช้ร่างฤทธิ์มาเล่นงานหลวงปู่จนมรณภาพ สุดท้ายทุกคนจะหาทางรับมือกับคงคาและคล้ามได้อย่างไร เทวาและดารินจะลงเอยกันหรือไม่

แนวละคร ดราม่า บทประพันธ์ ก.สุรางคนางค์ ออกอากาศทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทางช่อง 7 เรื่องย่อ สกุล ศิริเสนี เป็นสกุลผู้ดีเก่าที่ตกทอดมาหลายชั่วคน ประมุขของสกุลคนปัจจุบันคือ คุณอมรา มีลูกชายคนเดียวชื่อ สรวิชญ์ นักธุรกิจหนุ่มเนื้อหอม สรวิชญ์แต่งงานกับ สุดาวรรณ หญิงสาวลูกเศรษฐี ด้วยเหตุผลเดียวคือความเหมาะสมกันทางสังคมและเศรษฐกิจ เมื่อแต่งงานกันแล้วทั้งสรวิชญ์และสุดาวรรณก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อนแต่งงาน สรวิชญ์ยังคงเป็นเพลย์บอยเที่ยวเตร่หาความสำราญแบบคนหนุ่ม ในขณะที่สุดาวรรณก็ใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ในสังคมชั้นสูง แม้จะมีบุตรชายหญิง 2 คนคือ อติศักดิ์ และอรศรี แต่สุดาวรรณไม่สนใจเลี้ยงลูกปล่อยให้พี่เลี้ยงและคุณอมราผู้เป็นย่าเลี้ยงหลานกันไป คุณอมรามีเด็กสาวต้นห้องชื่อ วาด เป็นผู้หญิงเรียบร้อย อ่อนหวาน นุ่มนวลเอาใจเก่ง และวันหนึ่งวาดก็ตกเป็นภรรยาของสรวิชญ์ ด้วยความจำยอมกึ่งเต็มใจของวาดเอง และด้วยแรงผลักดันของคุณอมราด้วย และในที่สุดวาดท้อง สุดาวรรณโกรธจ้องเตรียมจะฟ้องหย่า แต่ฉุกใจคิดว่าเรื่องอะไรจะปล่อยให้วาดมีโอกาสเลื่อนฐานะขึ้นมาเป็นภรรยาเอก เพราะรู้ดีว่าคุณอมรารักวาดมาก อีกทั้งกิจการบ้านเรือนตลอดจนการเข้าสังคมคุณอมราฝึกฝนไว้ทุกอย่าง สุดาวรรณจึงใช้วิธีเดียวกับคุณอมราคือพาหลานสาวคนหนึ่งเข้ามาอยู่ในบ้าน และการก็เป็นไปดังคาดคือ พวงมณี หลานของสุดาวรรณตกเป็นภรรยาของสรวิชญ์อีกคน วาดคลอดบุตรชาย คุณอมราตั้งชื่อว่า วศิน เด็กชายเป็นเหมือนสายน้ำประโลมใจผู้เป็นแม่ เพราะพ่อไม่รักและไม่สนใจ สรวิชญ์ยังคงดำเนินชีวิตสนุกสนาน เที่ยวเตร่ เจ้าชู้เรื่อยไป เมียทุกคนต้องหวานอมขมกลืนกับพฤติกรรมไร้ศีลธรรมของสรวิชญ์ เว้นแต่วาดที่ปลดกิเลสส่วนนี้ได้อย่างสิ้นเชิงก้มหน้าก้มตาเลี้ยงลูก พร้อมทั้งปรนนิบัติคุณอมราอย่างเต็มกำลัง ต่อมาคุณอมราล้มเจ็บ สรวิชญ์เชื่อแรงยุของสุดาวรรณว่าระวังคุณนายจะยกสมบัติให้วาด จึงพยายามเคี่ยวเข็นถามหาพินัยกรรม ในที่สุดเมื่อคุณอมราเสียชีวิตทรัพย์สมบัติทั้งหมดตกเป้นของสรวิชญ์ โดยที่ทุกคนหารู้ไม่ว่าคุณ.....

มาลัย (ลูกตาล) กลัวถูก เดชา (นนท์) ฆ่า!! จึงยอมหลอก ตะวัน (กันต์) มาถึงรังเดชา ลูกน้องเดชารุมสกรัมตะวันปางตาย แล้วจับมัดไว้รอ โรสริน (ใหม่) มาตามนัด พอเธอมาเห็นสภาพตะวันอาบเลือดแวดล้อมด้วยพวกเดชา ที่จะฆ่าก็ตาย..จะปล่อยก็รอด โรสรินร้องไห้เข้ากอด และแกะเชือกให้ตะวันต่อหน้าเดชา ยิ่งยั่วอารมณ์มันให้ทวีความโกรธที่เธอสละตัวเองเพื่อช่วยคนรักได้แม้กระทั่งชีวิต เดชาเข้ากระชากเสื้อจ่อปืนใส่ศัตรูหัวใจโรสรินก็ขวางไว้ แถมยอมแลกอิสระของเธอกับชีวิตใหม่ของตะวัน เดชาได้ทีแกล้งยอมปล่อยเหยื่อไป แล้วรั้งตัวโรสรินเอาไว้ตามที่เธอสัญญา แม้ตะวันจะขอร้องแทบขาดใจไม่ให้โรสรินรับปากกับหมู่โจร

ทันทีที่เขมิการู้ถึงแผนชั่วของจรรยาจากโยธินและปรียา รีบตรงไปที่ห้องพัก จรรยากำลังทดสอบจดน้ำมันหอมระเหยกลิ่นใหม่ให้ตุ๊กตาตัวแทนขวัญตาลองดมดูตอน ที่เขมิกาผลักประตูห้องเข้ามาต่อว่าว่าเสียแรงที่ช่วยเธอเอาไว้ แต่เธอกลับตอบแทนด้วยการคิดฆ่าตนเองแล้วโยนความผิดให้ปรียา จรรยารีบซ่อน ตุ๊กตาไว้ข้างหลัง ทำหน้าซื่อตาใสไม่รู้เรื่อง เขมิกากล่าวหาอีกว่า ที่แววนิลต้องเข้าโรงพยาบาลก็เป็นฝีมือของจรรยาเช่นกัน แล้วคว้าแขนเธอจะพากลับสถานบำบัด จรรยาไม่ยอมไปสะบัดหนีสุดแรงจนตุ๊กตาหลุดมือ เขมิกาจะไปหยิบดู เธอผลักจนเซไปทางโต๊ะเครื่องแป้งซึ่งวางเตาจุดน้ำมันหอมระเหยอยู่ แล้วเข้าไปอุ้มตุ๊กตามากอดแนบอก สั่งไม่ให้มายุ่งกับขวัญตาเด็ดขาด “ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้พี่สาวเธอสมหวัง เขาคือคนที่เหมาะสมกับคุณนนท์ไม่ใช่เธอ” เข มิกาตกใจกับอาการเพี้ยนหนักของจรรยา รู้ทันทีว่าเธอไม่ได้กินยา คิดหาทางจะเอาเธอไปส่งสถานบำบัดให้ได้ แต่อยู่ๆ เขมิกาเริ่มมึนหัวเห็นทุกอย่างพร่าไปหมด มือไม้อ่อนแรงจนต้องทรุดตัวลงนั่ง จรรยาคว้าที่เตาจุดน้ำมันหอมระเหยมาจ่อที่จมูกศัตรูหมายเลขหนึ่งซึ่งสูด เข้าไปเต็มปอด อีกไม่กี่วินาทีถัดมาก็หมดสติ จรรยาเองก็มึนไปเหมือนกัน รีบเป่าไฟให้ดับแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาให้หายมึน... ในเวลา ต่อมา ชานนท์เพิ่งกลับมาจากเยี่ยมแววนิลยังไม่ทันนั่งพัก จรรยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาแจ้งว่าเขมิกาไปแล้ว ปู่ของเธอโทร.มาตามให้กลับระยอง เธอฝากบอกเขาด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง และไม่ต้องโทร.หา เพราะเธอกลัวปู่จะโกรธ โยธินเดินนำปรียาเข้ามาพอดี ตะโกนลั่นว่าจรรยาโกหก “เข็มรู้ความจริงหมดแล้วว่าคนที่ใส่ร้ายปรียา แล้วคิดฆ่าแววนิลก็คือ จรรยานี่เเหละ” โยธินพูดจบปรี่เข้าไปจับแขนยัยโรคจิตไว้ เธอดิ้นสุดฤทธิ์ ชานนท์ต้องเขามาช่วยจับอีกแรงหนึ่งถึงจะเอาอยู่ จรรยากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งก่อนจะหมดสติไป... ทั้งโยธิน ปรียา โย่ง แป้นและชานนท์ช่วยกันค้นหาเขมิกาอยู่หลายรอบก็ไม่พบ ไม่รู้จรรยาเอาไปซ่อนไว้ไหน ชานนท์ข่มขู่สารพัดแต่เธอก็ไม่ยอมปริปากบอกที่ซ่อน แถมขู่กลับ ถ้าไม่อยากเห็นเขมิกาอดข้าวตาย เขาต้องแต่งงานกับเธอก่อน แล้วเธอจะบอกให้ว่าเขมิกาอยู่ไหน ชานนท์ไม่มีทางเลือก จำต้องทำตาม ooooooo ด้วย ความร่วมมือของทุกคนทำให้ห้องโถงของบ้านเลิศวิริยะ กลายเป็นห้องสำหรับพิธีแต่งงานในเวลาอันรวดเร็ว มีตั่งสำหรับรดน้ำสังข์พร้อมสรรพ ชานนท์จูงมือจรรยาเข้ามาดู เธอถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความปีติ “ฉันไม่สามารถจัดงานแต่งใหญ่โตได้เพราะนิลก็กำลังป่วย เราจัดแบบเล็กๆที่บ้าน เธอคงไม่ว่านะ” “ไม่เลยค่ะ แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะมีวันนี้” ชานนท์เตือนว่าหลังจากแต่งงานแล้ว จรรยาต้องไม่ลืมบอกที่ซ่อนของเขมิกาให้ เธอของขึ้นทันที ทำท่าจะอาละวาด แต่พอเห็นโยธินหิ้วชุดแต่งงานเข้ามาให้ จรรยาเปลี่ยนจากหน้าบูดบึ้งเป็นฉีกยิ้มกว้าง ปากเกือบถึงรูหูรับชุดแต่งงานมากอดไว้แน่น น้ำตาคลอด้วยความดีใจ... จรรยานำชุดแต่งงานไปอวดตุ๊กตาตัวแทนขวัญตาที่อยู่ในห้องพัก คุยว่าเธอจะได้แต่งงานกับชานนท์แล้ว “อะไร นะ...นังเข็มนะหรือ ฉันจะไม่มีวันบอกคุณนนท์หรอกว่ามันอยู่ที่ไหน มันจะต้องตายไปจากโลกนี้” จรรยาคุยโต้ตอบกับตุ๊กตาราวกับมันมีชีวิต เต้นรำไปรอบๆห้อง พร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง... ความซวยมาเยือนชานนท์ ซ้ำ เมื่อจุมพลนึกอยากจะมารับตัวหลานสาวสุดเลิฟกลับระยองด้วยตัวเอง จึงให้โยธินพามาที่บ้านเลิศวิริยะ แต่พอเขารู้ว่าเขมิกาหายไป ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ที่ไหน ชักปืนขึ้นมาจะยิงเจ้าของบ้าน ปิ้งกับโยธิน ต้องช่วยกันห้ามไว้ ชานนท์ขอเวลาอีกแค่วันเดียวเท่านั้น แล้วจะพาเขมิกามาคืนให้ จุมพลเป็นห่วงหลานเลิฟรอไม่ไหว ชวนโยธินไปแจ้งความ ชานนท์ร้องห้ามลั่น ขืนทำอย่างนั้นจรรยาต้องฆ่าเธอทิ้งแน่นอน “จริงครับ ปู่ คนที่ชื่อจรรยาเป็นโรคจิต เรากำลังหลอกล่อให้เธอบอกที่อยู่ของเข็มอยู่ ปู่ไปรอที่คอนโดฯผมก่อนนะครับ” โยธินช่วยเกลี้ยกล่อมอีกแรงหนึ่ง จุมพล ยอมกลับ แต่ไม่วายขู่ชานนท์ทิ้งท้าย ถ้าหลานของตนเป็นอะไรไป เขาต้องเอาชีวิตชดใช้ คนถูกขู่ถึงกับหน้าเครียด ooooooo แผนบังคับให้ ชานนท์แต่งงานด้วยกลายเป็นแค่ความฝัน เม่นบังเอิญเอาขนมไปกินในห้องมณฑา เจอเขมิกาถูกมอมยามัดมือมัดปากยัดไว้ใต้เตียง เขาช่วยแก้มัดพาเธอมาขัดขวางพิธีแต่งงานได้ทันเวลา จรรยาไม่พอใจมาก คว้ามีดจะแทงเขมิกา ชานนท์เอาตัวบังเธอไว้ มีดแทงเฉียดต้นแขนเลือดทะลัก จรรยาตกใจร้องลั่น “ไม่...ไม่นะ ฉันไม่ได้อยากทำร้ายคุณ ฉันรักคุณ แกนังเข็ม เพราะแกคนเดียว แกทำลายงานแต่งของฉัน” จรรยาจะแทงเขมิกาอีกครั้ง ชานนท์กัดฟันทนเจ็บปวดจับข้อมือเธอไว้ แล้วร้องบอกให้ใครก็ได้พาเขมิกาออกไป นายชิ้นกับเยาว์รีบประคองเขมิกามายืนหลบๆ ส่วนโยธินเข้าไปช่วยชานนท์แย่งมีดจากจรรยา จังหวะนั้นโย่งวิ่งนำเจ้าหน้าที่จากสถานบำบัดเข้ามา จรรยาอาละวาดไม่ยอมให้จับ แต่สุดท้ายเจ้าหน้าที่ช่วยกันจับตัวไว้ได้แล้วฉีดยาให้ พักเดียวก็สิ้นฤทธิ์ เป็นจังหวะเดียวกับเขมิกาหมดสติคอพับไปเช่นกัน... เขมิการู้สึกตัวตื่นหลังจากหลับไปพักใหญ่ ยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างเรี่ยวแรงไม่เต็มร้อยนัก แป้นนั่งหลับอยู่ข้างเตียงพลอยสะดุ้งตื่นไปด้วย บอกเธอว่าอย่าเพิ่งลุก ให้นอนพักผ่อนก่อน “คุณนนท์ล่ะ ฉันจำได้ก่อนสลบไป เขาโดนแทง เขาเป็นอย่างไรบ้าง” “เออ...ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ คุณผู้หญิงนอนเถอะ” แป้นช่วยประคองให้เธอลงนอน เขมิกาไม่ยอม จะขอไปดูให้เห็นด้วยตาตัวเองว่าชานนท์ไม่เป็นอะไร แล้วค่อยๆเดินออกจากห้อง เจอโย่งเดินสวนมาพอดี รีบซักว่าเจ้านายของเขาเป็นอย่างไรบ้าง ได้ความว่าไม่เป็นอะไรมาก มีดแค่ถากแขนเท่านั้น ตอนนี้นั่งพักผ่อนอยู่ริมสระว่ายน้ำ เขมิกาโล่งใจ จะออกไปหา ยังไม่ทันก้าวออกจากตึก จุมพลเดินนำโยธินกับปิ้งเข้ามาเสียก่อน “เอ็งนี่มันหัวแข็งจริงๆ สมเป็นหลานปู่...กลับบ้านเราเถอะ” เขมิกาขอเวลาสิบนาทีคุยกับชานนท์ก่อน จุมพลไม่ยอมให้ไป สั่งให้ปิ้งลากเธอกลับ เขมิกาเบนความสนใจปิ้งไปทางอื่นแล้วจะวิ่งหนี โยธินขวางไว้ขอร้องให้เธอทำตามที่ปู่ต้องการ “เมื่อวานปู่กินไม่ได้นอนไม่หลับจนเฮียต้องพาไปหาหมอ ปู่ห่วงเข็มจนไม่สนใจตัวเองเลย” หญิงสาวชะงัก ยิ่งเห็นปู่ไอหน้าดำหน้าแดง รีบเข้าไปประคอง พร้อมกับขอโทษที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ... ทางฝ่ายชานนท์นั่งมองสระว่ายน้ำ อดคิดถึงตอนที่เขมิกาโดดลงน้ำแล้วเขาลงไปช่วยจนจูบกันกลางสระ ไม่ได้ ระหว่างนั้นโย่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานว่าคุณผู้หญิงไปแล้ว ชานนท์รู้แล้ว โยธินโทร.มาบอก “แล้วคุณผู้ชายจะปล่อยให้ไปง่ายๆอย่างนี้หรือครับ ท่าทางปู่ของคุณผู้หญิงโหดไม่ใช่เล่น คงไม่ยอมให้คุณผู้หญิงกลับมาที่นี่อีก” โย่งหน้าเศร้า ทำท่าจะร้องไห้ “ก็ดีแล้วนี่ ไปทำงานเถอะ” ชานนท์เองเศร้าใจไม่แพ้ลูกน้องคนสนิทเช่นกัน ooooooo อิงอรแอบมาเฝ้าไข้บัณฑิตที่โรงพยาบาลทุกวันจนอาการของเขาดีขึ้นเป็นลำดับ เช้านี้เธอก็มาเฝ้าเขาเช่นเคย บัณฑิตอดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ ไม่รู้ป่านนี้ถูกพ่อเล่นงานอะไรบ้าง อิงอรแปลกใจทำไมเขมิกาถึงได้กล้าขัดใจจุมพล ดื้อดึงจะไปกรุงเทพฯให้ได้ บัณฑิตว่าเป็นเพราะความรักที่ลูกมีต่อชานนท์ “จริงหรือคะ อรคิดไว้ไม่มีผิด แล้วพี่รู้ได้อย่างไรคะ” “เข็มสารภาพกับพ่อพี่เอง แต่พ่อคงไม่ยอมให้คบกัน” อิงอรไม่เห็นด้วยที่จุมพลคอยบงการชีวิตลูกหลาน คิดหาทางช่วยให้เขมิกาลงเอยกับชานนท์ให้ได้... จุมพลไม่พอใจมากที่เห็นอิงอรมาเฝ้าไข้ลูกชายตัวเอง เข้าไปคว้าข้อมือเธอจะลากออกจากห้อง เขมิกากับโยธินต้องเข้าไปช่วยแยกทั้งคู่ออกจากกัน แต่จุมพลดื้อดึงไม่ยอมปล่อยมือจนอิงอรเจ็บแขนร้องลั่น บัณฑิตเห็นเมียกับพ่อทะเลาะกัน อาการปวดหัวกำเริบกุมขมับร้องโอดโอย ทุกคนตกใจ กรูกันเข้าไปดู เขมิกาขอร้องแม่ให้กลับไปก่อน แล้วเธอจะส่งข่าวให้รู้ อิงอรถึงได้ยอมกลับ... หลังจากตรวจอาการบัณฑิตเสร็จ หมอเชิญจุมพลกับเขมิกาไปคุยที่ห้องทำงานของเขา แจ้งว่าตั้งแต่อิงอรมาคอยปรนนิบัติบัณฑิตทำให้อาการดีขึ้นอย่างเห็น ได้ชัด จุมพลอคติหาว่ากินยาทุกวันก็ต้องดีขึ้น ไม่เห็นจะเกี่ยวกับใคร หมออธิบายว่ากำลังใจคนไข้เป็นสิ่งสำคัญกว่ายาหรือการรักษาใดๆ เขมิการีบสนับสนุน “อาหมอมีความรู้มากกว่าเรานะปู่ เชื่ออาหมอเหอะ” จุมพลเอ็ดหลานสาวว่าไม่ต้องออกความเห็น ยืนกรานกับหมอว่าต้องการพยาบาลพิเศษเก่งๆมาดูแลลูกชาย ไม่อยากให้อดีตลูกสะใภ้มาข้องแวะกับเขาอีก หมอจำต้องทำตามที่จุมพลต้องการ... จากนั้นไม่นาน โยธินหอบดอกไม้ธูปเทียนมากราบขอขมาจุมพลอย่างเป็นทางการที่หนีงานแต่งงาน ผู้เฒ่าน้ำเค็มไม่ติดใจเอาความอะไรเพราะรู้ดีว่าต้นเหตุมาจากใคร แล้วปรายตามองเขมิกาอย่างตำหนิ “ยังจำคำสัญญาระหว่างเราได้ใช่ไหม” เขมิกาจำได้ดีไม่มีวันลืม โยธินมองเธออย่างสงสัยว่าสัญญาอะไรกัน แต่ไม่กล้าถามตอนอยู่ต่อหน้าจุมพลรอจนได้อยู่กับเธอตามลำพัง เขาจึงถามเรื่องที่ค้างคาใจ เขมิกาไม่อยากบอกความจริง โกหกว่าสัญญากับปู่เรื่องแม่เอาไว้ โยธินเชื่อสนิทใจ ไม่ซักถามอะไรอีก ooooooo แม้จุมพลจะคัดค้านหัวชนฝาไม่ให้อิงอรมาเฝ้าไข้ลูกชายตัวเอง แต่พอเห็นเขานอนหลับ กำรูปถ่ายของตัวเขาเอง อิงอรและลูกฝาแฝดเอาไว้ในมือ จุมพลใจอ่อน ลงทุนไปตามอิงอรมาช่วยดูแลบัณฑิตด้วยตัวเอง... ขณะที่จุมพลยอมอ่อนข้อให้อดีตลูกสะใภ้ แววนิลที่นอนอยู่ในอาการโคม่า ค่อยๆลืมตาขึ้น ปรียาซึ่งนั่งเฝ้าไข้อยู่ดีใจ ร้องเรียกหมอลั่น อึดใจ ชานนท์วิ่งเข้ามาพร้อมหมอ ตื่นเต้นดีใจเช่นเดียวกันที่น้องสาวฟื้น... เขมิกาแวะไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล เจอแม่กำลังเช็ดหน้าเช็ดตาให้พ่อที่ยังหลับอยู่ ตกใจกลัวปู่จะมาเห็นรีบบอกให้แม่กลับไปก่อน เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องกับปู่ เดี๋ยวอาการของพ่อจะทรุดลงอีก “ไม่เป็นไรหรอกเข็ม ตาแก่จอมโหดของเข็มเป็นคนอนุญาตแม่เอง แต่แม่คงมาทุกวันไม่ได้นะลูก เพราะช่วงนี้แม่คงยุ่งๆต้องเตรียมตกแต่งร้าน” “ตกแต่งร้าน...แม่จะทำอะไรหรือ” ooooooo หนึ่งเดือนผ่านไป... ชานนท์เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนอนเก่าของพ่อกับแม่ จนแววนิลกับปรียาอดเป็นห่วงไม่ได้ โดยเฉพาะปรียารู้ดีว่าเขายังรักยังคิดถึงเขมิกาอยู่ ตัดสินใจบอกความจริงเรื่องเขมิกายังไม่ได้แต่งงานกับโยธินให้รู้ ชานนท์ถึงกับอึ้ง โย่งแอบฟังอยู่หน้าห้อง เก็บความดีใจไว้คนเดียวไม่ไหว รีบไปเล่าให้แป้นฟัง เธอส่งเสียงเฮลั่นโดดกอดคอเขาซึ่งกอดตอบ แล้วกระโดดโลดเต้นไปด้วยกัน พอรู้ตัวว่ากอดกันอยู่ ทั้งคู่รีบเด้งออกจากกันแทบไม่ทัน... ไม่ได้มีแต่ปรียา โย่งและแป้นเท่านั้นที่เชียร์ให้ชานนท์ลงเอยกับเขมิกา แววนิลเองก็คะยั้นคะยอให้พี่ชายรีบไปบอกเจ้าตัวว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอ หรือไม่ก็ขอแต่งงานไปเลย ตนจะไม่ขัดขวาง ไม่ห้ามอะไรทั้งสิ้น “พี่เองก็อยากทำอย่างนั้น แต่ปู่เขาไม่ต้อนรับพี่” ชานนท์หน้าหมอง จังหวะนั้นเยาว์โทร.มาจากร้านจวงจันทร์สปา แจ้งว่ามีลูกค้าสนใจจะเปิดแฟรนไชส์กับทางเรา เธอจะให้คุยกับผู้จัดการ แต่ลูกค้าไม่ยอม ยืนยันจะคุยกับชานนท์คนเดียว ปรากฏว่าลูกค้าที่เยาว์โทร.ไปแจ้งคืออิงอรนั่นเอง ooooooo ณ ร้านสปาของอิงอร ที่ จ.ระยอง อิงอรวางแผนหลอกให้เขมิกามาพบกับชานนท์ที่นั่นเพื่อจะได้ปรับความเข้าใจกัน เขมิกาบ่ายเบี่ยงไม่ยอมคุยด้วย เพราะไม่อยากผิดสัญญากับปู่ ชานนท์ตัดสินใจลากแขนเธอออกจากร้าน เธอรีบดึงมือออก อ้างตัวเองมีสามีแล้วเขาไม่ควรทำแบบนี้ ใครมาเห็นเข้าจะไม่ดี ชานนท์รู้ทันว่าเขมิกาปากแข็ง คงไม่ยอมรับเรื่องที่ยังไม่ได้แต่งงานง่ายๆ จึงขอร้องให้โยธินมาช่วยยืนยันเธอต่อว่าสองหนุ่มที่รวมหัวกันหลอกตนเอง แล้วแกล้งโกรธเดินหนี ชานนท์รีบตาม โยธินขยับจะไปด้วย แต่ปรียาโทร.มาตามให้ไปพบเสียก่อน ฝ่ายเขมิกาเดินลิ่วจะไปที่ชายหาด ชานนท์ตามมาทางด้านหลังตะโกนลั่น “นี่ยัยตัวจุ้น เรามาคบกันดูไหม” หญิงสาวชะงัก หันมามอง ทั้งคู่เดินเข้าหากันอย่างช้าๆราวกับมีแม่เหล็กดึงดูด ชานนท์จับมือเธอมากุมไว้ตัดสินใจจะสารภาพความในใจที่มีต่อเธอ แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากพูด จุมพลเดินหน้าหงิกเข้ามาสั่งให้ เขมิกากลับบ้านเสียก่อน เธอรีบดึงมือชานนท์ออก จำต้องเล่นละครตบตาปู่ “เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ต่อไปเราต่างคนต่างอยู่ ไปกันเถอะปู่ คนอะไรไม่รู้ตามตื๊ออยู่ได้” เขมิกาพูดจบรีบจูงมือจุมพลออกไป กลัวชานนท์จะโดนเล่นงานเขามองตาม ตั้งใจมั่นจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีก... ทางด้านปรียามาหาโยธินที่ระยองตามคำชวนของเขา ไม่ใช่แค่มาเที่ยว แต่จะมาหางานทำด้วย โยธินอาสาจะพาไปฝากงานเอง เพราะป๋าของเขาเป็นผู้กว้างขวาง ปรียาขอบคุณเขามากสำหรับความช่วยเหลือ... ฝ่ายอิงอรเข็นรถเข็นพาบัณฑิตมาที่สวนหย่อมของโรงพยาบาล คุยให้ฟังว่าวันนี้ตนเองพาว่าที่ลูกเขยของเขามาเจอกับเขมิกาแล้ว แต่ไม่รู้จะออกหัวหรือก้อย บัณฑิตจับมือเธอไว้ ขอบใจที่เป็นห่วงเป็นใยลูก และอยากจะขอให้เราสองคนกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง อิงอรไม่ตอบ วางมือบนมือเขาแล้วยิ้มทั้งน้ำตา ระหว่างนั้น ชานนท์เข้ามาขอคุยด้วย แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้อิงอรฟัง เธออธิบายว่าที่เขมิกาต้องทำอย่างนั้นเพราะตอนที่เธอขอไปช่วยชานนท์ที่กรุงเทพฯ สัญญากับปู่ว่าจะไม่ขอเจอเขาอีก “แล้วผมควรจะทำอย่างไรครับ” “ถามใจตัวเองสิคะว่ารักเข็มมากแค่ไหน” ooooooo ชานนท์มาพบจุมพลที่บ้านในเช้าวันถัดมา ขออนุญาตคบหากับเขมิกาให้เป็นเรื่องเป็นราว เขาปฏิเสธทันทีว่าไม่ได้ เพราะไม่อยากให้ใครนินทาว่าเธอมีสามีคนเดียวกับพี่สาว “ด้วยเหตุผลแค่นี้หรือครับที่เถ้าแก่รังเกียจผม ผมนึกว่าเถ้าแก่จะยึดความสุขของหลานเป็นสิ่งสำคัญเสียอีก” จุมพลเห็นเขมิกาแอบดูอยู่ สั่งให้ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง บอกชานนท์ไปเลยว่ารู้สึกอย่างไร จะได้จบเรื่องเสียที เขมิกาจำต้องฝืนใจตัวเอง บอกกับเขาว่าเธอไม่ได้รักเขา แม้แต่น้อย ดังนั้นที่เขาขอคบหาจึงเป็นไปไม่ได้ “แต่ผมรักเข็ม รักมาก รักมานานแล้ว เถ้าแก่เป็นคนใจนักเลง ก็น่าจะให้โอกาสผมได้ต่อสู้เพื่อพิสูจน์ตัวเองบ้าง ถ้าผมอ่อนแอไม่เอาไหน ผมยินดีไป” ชานนท์น้ำเสียงจริงจัง จนเขมิกาอดเป็นกังวลแทนไม่ได้... จุมพลเลือดเย็นมาก ท้าให้ชานนท์พิสูจน์ตัวเองด้วยการแข่งเรือกับเขมิกา รู้ทั้งรู้ว่าเขาขับเรือไม่เป็น แถมยังเมาเรืออีกต่างหาก ชายหนุ่มรับคำโดยไม่ต้องคิด แต่ขอเวลาหนึ่งวันเพื่อหัดขับเรือให้เป็นก่อน จุมพลอนุญาตและจะให้ปิ้งช่วยสอนให้... ด้านชานนท์หัดขับเรืออย่างตั้งอกตั้งใจ ด้วยความไม่เคยขับมาก่อน เขาทำเรือคว่ำครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่คิดย่อท้อ เขมิกาแอบมองอยู่บนฝั่ง สงสารเขาจับใจไม่รู้จะช่วยเหลืออย่างไร ครั้นจะแกล้งอ่อยให้เขาชนะ ปู่ต้องรู้แน่นอน เพราะจริงๆแล้วท่านไม่ได้คิดจะเปิดโอกาสให้เขาสู้ แค่ต้องการให้เธอเป็นคนไล่เขาเอง ooooooo การท้าประลองความเร็วระหว่างเขมิกากับชานนท์เริ่มขึ้นในตอนสายวันรุ่งขึ้น จุมพลเตือนหลานรักว่าถ้าแกล้งอ่อนข้อให้ ตนจะปรับชานนท์แพ้ทันที ทั้งคู่ขึ้นประจำเรือของตัวเอง พอปิ้งให้สัญญาณเริ่มการแข่งขัน เรือทั้งสองลำพุ่งออกจากฝั่งพร้อมกัน เป้าหมายคือต้องอ้อมทุ่นกลางทะเลแล้วกลับมาที่จุดเริ่มต้นซึ่งถือเป็นเส้นชัย เรือของเขมิกาทิ้งห่างชานนท์มาก อ้อมทุ่นเตรียมกลับเข้าเส้นชัย เขาพยายามเร่งเครื่องตาม แต่แล้วเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น มีเรือเจ๊ตสกีลำหนึ่งแล่นตัดหน้า ชานนท์ตกใจหักหลบกะทันหัน เรือคว่ำ เขาจมหายไปในทะเล เขมิการีบวกเรือกลับไปช่วย จุมพลเห็นท่าไม่ดี สั่งให้ปิ้งเอาเรืออีกลำตามไปช่วยอีกแรงหนึ่ง ไม่นานนัก ปิ้งกับเขมิกาประคองชานนท์ที่หน้าผากแตกเลือดอาบขึ้นมาบนชายหาด ปิ้งสงสารเขามากโวยวายใส่จุมพลว่าถ้าชานนท์เป็นอะไรไปก็เพราะเขานั่นแหละที่กีดกันหลานตัวเองจนเกิดเรื่อง “ผมเคยเคารพเถ้าแก่ที่สุด แต่วันนี้เถ้าแก่ทำเกินไป เถ้าแก่ดูสิไอ้คุณนนท์มันขับเรือไม่เป็นมันก็พยายามจะทำจนเกือบเป็นผีเฝ้าทะเล ขนาดผมเป็นคนนอกยังสงสารจะบ้าอยู่แล้ว เถ้าแก่จะใจจืดใจดำไปถึงไหน” เขมิกาขอให้ปู่ยกเลิกการแข่งขัน ชานนท์ไม่ยอมแพ้กัดฟันลุกขึ้นจะขอแข่งขันใหม่ แต่กลับเซเพราะมึนหัว ปิ้งรีบประคองไว้ จะพาไปให้หมอเย็บแผล เขาดึงมือปิ้งออกแล้วเดินไปที่เรือ ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ล้ม พยายามกัดฟันลุกขึ้นอีกครั้ง จุมพลเห็นความตั้งใจของเขาแล้ว สั่งให้ยุติการแข่งขัน “ถ้าคุณจริงใจก็เอาผู้ใหญ่มาคุยกัน” จุมพลตีหน้านิ่ง รักษาฟอร์ม แล้วเดินจากไป เขมิกาดีใจมากวิ่งเข้าไปกอดชานนท์ซึ่งกอดตอบอย่างมีความสุข ooooooo ชานนท์นำแหวนเพชรวงใหญ่มาคุกเข่าขอเขมิกาแต่งงานตรงจุดเดียวกับที่เคยทำเมื่อครั้งเธอปลอมเป็นขวัญตา เธอร้องห้ามเสียงลั่นไม่ให้เขาทำแบบนั้น ถ้าจะสวมแหวนให้ก็สวมเลยไม่ต้องลีลา แล้วยื่นมือซ้ายให้ “เธอนี่มันจริงๆ เรื่องแบบนี้มันก็ควรโรแมนติกกันหน่อย” “ที่คุณบอกรักฉันต่อหน้าปู่ มันเจ๋งสำหรับฉันแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มรับ สวมแหวนให้เขมิกาแล้วดึงมาจูบ เธอตะลึงไปอึดใจ ก่อนจะจูบตอบ ooooooo สนามหญ้าหน้าบ้านจุมพลถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานแต่งงานระหว่างเขมิกาและชานนท์ บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความสุข จุมพลยอมให้อิงอรกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีก เพียงแต่ยังวางฟอร์มไม่พูดตรงๆ แต่สั่งให้ปิ้งจัดห้องไว้ให้ ทั้งแววนิล เม่น เยาว์ นายชิ้นรวมทั้งโย่งและแป้นมาร่วมงานกันพร้อมหน้า แววนิลเจอปรียาเดินควงแขนโยธินเข้ามาในงาน ร้องทักว่าหายไปไหนมา โทร.หาก็ไม่ยอมรับสาย ปรียามัวแต่ยุ่งกับงานใหม่ และที่สำคัญเธออยากจะลืมเรื่องเก่าๆ ให้ได้เสียก่อน “ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมคอยดูแลอยู่รับรองไม่คิดอะไรฟุ้งซ่านแน่นอน” โยธินรีบออกตัว แววนิลดึงปรียาออกมากระซิบเบาๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมากับโยธิน หรือว่าแอบไปอยู่ด้วยกันมาแล้ว ปรียาร้องลั่นว่าบ้า เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน แต่อนาคตยังไม่รู้ แววนิลเชียร์ให้เพื่อนจับเขาไว้ ผู้ชายดีๆหายาก... พิธีแต่งงานครั้งที่สามของเขมิกาเป็นอันต้องชะลอออกไปอีก เมื่อเผือกวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานว่าคนงานของเราถูกพวกแพปลาเจ้าใหม่บุกมาหาเรื่องถึงที่ หาว่าพวกเราไปแย่งลูกค้า เจ้าสาวโกรธจัด ถลกชุดแต่งงานซึ่งข้างในเป็นกางเกงขาสั้น ชวนชานนท์ ปิ้งและโยธินไปลุยกับพวกนั้นให้รู้ดำรู้แดง ครู่ต่อมา เขมิกากับพวกมาถึงแพปลาของจุมพล เข้าตะลุมบอนกับอริเจ้าใหม่ซึ่งสู้เขมิกากับพวกไม่ได้ พากันล่าถอยกลับไป... เสร็จจากสั่งสอนคู่อริ ชานนท์พาเขมิกามาที่สะพานซึ่งยื่นไปในทะเล ขอร้องว่าจากวันนี้ไป ช่วยลดความห้าวลงหน่อย เขานึกถึงภาพตอนเธออุ้มท้องไล่ตีพวกอันธพาลแล้วสงสารลูก เขมิกาหมั่นไส้ต่อยแขนเขาถึงกับร้องโอ๊ยลั่น เขารีบตั้งข้อแม้เพิ่มอีกหนึ่งข้อคือห้ามชกต่อยเขาอีก เธอทำไม่ได้เพราะจะเสียชื่อไอ้เข็มหมัดสลาตัน “ก็ได้ถ้าเธอแรงมา ฉันจะไม่เกรงใจเหมือนกัน ฉันไม่ได้คิดจะซ้อมเธอหรอกนะ แต่ฉันจะกำราบเธอด้วยวิธีนี้” ชานนท์พูดจบดึงเขมิกามาจูบอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางทะเลสวย ooooooo -อวสาน-

The story of Khunying Si, who sets the path for every life in the house. Phraya Samitphum, the husband of Sampang Nga, an innocent girl who has been abused by Phraya Samitpoom because of love. With good deeds make Sampong still faithful to the man named as a husband, Including being honest with Khunying Sri who supports and loves himself like a younger sister. Although Khun Sri will disappear, steamed up, and refused to become a lady, she takes care of all the children of Phraya Samitivej. Both caused by himself and other wives.

อาก๋ง ผู้ล่วงลับแต่วิญญาณยังคงห่วงโรงงานแปรรูปมะพร้าวเนื่องจากรู้ว่าผู้จัดการวางแผนยักยอกเงินและหวังทำลายชื่อเสียงโรงงาน มีเพียง จุลลา วิศวกรสาวสวยประจำโรงงานคนเดียวเท่านั้นที่มองเห็นและสื่อสารกับวิญญาณอาก๋งได้ อาก๋งจึงตามอ้อนวอนกึ่งบังคับให้จุลลาช่วยเปิดโปงแผนการร้ายและพยายามผลักดันให้ความรักระหว่างเธอกับหลานชายของเขาลงเอยกันด้วยดี

ความรักที่มากด้วยอุปสรรคของ "กาหลง" กับ "ไม้" ที่ถูกพรากจากกันโดยไม้ต้องไปหาเงินมาเป็นค่าสินสอดตามที่แม่ของกาหลงกำหนด ขณะที่กาหลงถูก "โชติ" ลูกชายผู้ใหญ่ช่วงฉุดไปหวังข่มขืนแต่กาหลงไม่ยอม โชติจึงทำร้ายและจับกาหลงถ่วงน้ำจนตาย ด้วยความรักและห่วงใยในครอบครัวและไม้ กาหลงไม่ยอมไปเกิด เธอกลับมาใช้ชีวิตคู่กับไม้เยี่ยงคนปกติ

ภาพอาถรรพณ์ เป็นผลงานการประพันธ์ของ หม่อมหลวงศรีทอง ลดาวัลย์ เป็นนวนิยายลึกลับสยองขวัญที่เกี่ยวกับวิญญาณ ความแค้นจากอดีตชาติในสมัยรัชกาลที่ 5 ที่เกิดจากความรักไม่ลงตัวของตัวละครสำคัญ 3 ตัวละครคือ เชษฐา ประยงค์ และ อนงค์วดี จึงทำให้วิญญาณที่เฮี้ยนของคุณประยงค์ สิงสถิตย์อยู่ในรูปถ่ายของบ้านหลังหนึ่งซึ่งในอดีตเคยเป็นของท่านพระยา ซึ่งภาพถ่ายที่ติดอยู่ในบ้านมีทั้งสิ้น 3 ภาพด้วยกันคือ ภาพของท่านพระยาผู้เป็นเจ้าของบ้าน ภาพของคุณประยงค์ และภาพของคุณน้อย ชื่อนวนิยายสะกดว่า "อาถรรพณ์" แต่ชื่อละครใช้คำว่า "อาถรรพ์" ในฉากตอนอวสานมีการนำภาพของคุณประยงค์ไปเผาเพื่อให้พ้นจากอาถรรพณ์ที่เกิดขึ้นโดยปู่กลับเป็นคนนำไปเผาไฟพร้อมๆกับกระดูกของนางทึ้ง เมียของตน สำหรับนวนิยายภาคสองของ "ภาพอาถรรพณ์" มีชื่อว่า "อาถรรพณ์ภาพ" ซึ่งในตอนจบของภาคแรกจบลงที่การเผารูปของคุณประยงค์ เพื่อล้างอาถรรพณ์ทั้งปวง แต่ในภาคสอง ผู้เขียนได้ทำให้คุณประยงค์กลับมาใหม่อีกครั้ง โดยเขียนต่อจากภาคแรกว่า ไฟไม่สามารถทำลายภาพวาดของคุณประยงค์ได้ ทำให้คุณประยงค์กลับมาอาละวาดต่อในภาคสองได้อีก

Haan (Min) is dowdy a shoes sales associate at BKK Plaza, a department store that Khunchai’s family owns. Bue (Pae) is a newly hired sales associate working in the men’s undergarment department. By chance, Khunchai rescues Haan when she passes out in the restroom. Haan wants to thank him in person but she realizes that she will never get a chance to once she learns that he’s the son of the mall owner. Maprow and Mam, Haan’s coworkers and friends decided to help by giving Haan and makeover so she can attend Khunchai’s party. Haan finally gets to meet Khunchai once again but out of embarrassment, she lies about being a socialite named Honey. But before Haan can explain and thank him, a photographer takes a photo of them together. Out of fear of her secret being exposed, she leaves the party and Khunchai in a rush. As luck would have it, Khunchai has taken a like to Haan and wishes to date her. Haan cannot believe this since it has been her dream of leading a life like Cinderella. So with Bue’s and the rest of her friends’ help, Haan is able to keep pretending to be Honey. But how long can Haan keep living her life as Honey before the truth comes out? And will her dream of becoming Cinderella become a reality? Is a pair of glass slippers something that she wants or just a pair of flipflops?

สิงห์สยาม (อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร) กับ ริมปิง (พรพรรณ สิทธินววิธ) พบกันโดยบังเอิญในเหตุการณ์ที่สิงห์ต้องปลอมตัวไปทำภารกิจจับคนร้าย แต่แผนเกิดล่ม จากความหวังดีของริมปิง ทำให้สิงห์จดจำริมปิงได้แม่น มันเป็นทั้งความประทับใจและหมั่นไส้ไปพร้อมๆ กัน หลังจากที่ ริมปิงได้มีปากเสียงกับ มณีจันทร์ (ปภัสรา เตชะไพบูลย์) ผู้เป็นแม่ เธอได้พาตัวเองย้ายออกจากบ้าน เพื่อมาอาศัยอยู่กับ แคท (วรรษพร วัฒนากุล) โชคดีที่แคทคอยหางานฝ่าย Costume มาให้เธอช่วยทำ จึงทำให้ริมปิงมีรายได้โดยไม่ต้องกลับไปแบมือขอเงินจากแม่อีก นอกจากแคทที่เป็นเพื่อนสนิทที่สุด ริมปิง ยังมี กาย (อัครินทร์ อัครนิธิเมธรัฐ) อีกคนที่สนิทจนเรียกว่า แฟน กาย กับ แคท แอบคบหากันแบบลับๆ จนท้องกับกาย ริมปิงคอยดูแลแคททุกเรื่อง ยิ่งริมปิงดีกับแคทเท่าไหร่ แคทยิ่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่เธอทำลงไป สิงห์อยากเป็นตำรวจ เพราะเขามีปมในใจเรื่องพ่อแม่แท้ๆ ที่ถูกยิงตาย อีกทั้งยังพยายามสืบหาข้อมูลในอดีตเกี่ยวกับตัวเอง แต่ก็ไม่ค่อยได้รับการเห็นด้วยจาก ท่านมานพ (ศักราช ฤกษ์ดำรงค์) พ่อบุญธรรมของเขาซักเท่าไหร่ แต่การเซ้าซี้ของสิงห์ก็เป็นผล ในที่สุดเขาก็ได้เข้ามาทำงานเกี่ยวกับการสืบคดี เป็นสายลับ ต่างๆ สิงห์จึงชวน เลิศฤทธิ์ (เชื้อชาติ วงษ์สวัสดิ์) มาช่วยงานในยามที่ต้องปลอมตัว เลิศฤทธิ์ เองชอบทางด้านนี้อยู่แล้ว และกำลังสนุกกับการปลอมตัวเป็นช่างแต่งหน้าสุดสวย ไปทำงานในกองถ่าย จนได้มีโอกาสพบกับ ริมปิง และ รู้ว่าริมปิง พักอยู่ที่คอนโดเดียวกันกับเค้า และก็เกิดเหตุความวุ่นวายจนได้ เมื่อ เม็ดนุ่น (นินิว กัญญารัตน์) เพื่อนรุ่นน้องที่อยู่เชียงคาน แอบเห็นเลิศฤทธิ์แต่งหญิง จึงนำไปเล่าให้บรรดาคนที่เชียงคานฟัง ทั้ง หวานใจ (ปิยะมาศ โมนยะกุล) เนียม (ปนัดดา โกมารทัต) ละมุน (วันทนา บุญบันเทิง) ละไม (ปมณฑ์ชนัส จรัสโชติพัฒน์) ฟองฟ้า (อิน บูโดกัน) หนุ่ม (ธีระชาติ ธีระวิทยากุล (อู๊ด เป็นต่อ)) แคน (สิงโต นำโชค) คูณ (ศุภกิจ อมรฐิติพงศ์) น้าขวด (ติ๊ก กลิ่นสี) ตาทุ้ย (ค่อม ชวนชื่น) ป๋อง (ธเนศ ภูผานี (แจ๊ค เชิญยิ้ม)) Mr. Robert (ปิแอร์ เดอลาลอง) ที่สำคัญ บรรดาขาเม้าท์ 3 สาวอย่าง สมส่วน (จันทร์พร จันทร์ทิพย์) กิมจ๊อ (เพ็ญนภางค์ ชายด่าน) และ หวานหวาน (ดีใจ ดีดีดี) ก็รู้ ทำให้ พ่อทิม (สุประวัติ ปัทมสูต) คลางแคลงใจ แต่เมื่อได้ยินจากปากของเลิศฤทธิ์ว่ากำลังปฏิบัติภารกิจลับให้ตำรวจอยู่ ก็โล่งใจ กายสร้างรายได้จากการทำงานส่งของผิดกฎหมายให้ เสี่ยเล้ง (สุรชัย สมบัติเจริญ) กายดูเหมือนจะโชคดีที่รอดมาได้ทุกครั้ง จนกระทั่งแคทคลอดลูก แต่เพราะความโลภมากของเขา ที่แอบเปลี่ยนพระเครื่องมูลค่าหลายสิบล้านบาทของ เสี่ยเล้ง โดยนำของแท้แอบไปยัดใส่ในตุ๊กตาที่เขาเย็บเองและสั่งให้แคทเก็บไว้ให้ลูกชายที่เพิ่งคลอดออกมา แคทเสียใจที่กายไม่แสดงความรับผิดชอบต่อตัวเธอ แคทจึงตัดสินใจทิ้งลูกเอาไว้พร้อมจดหมาย และตุ๊กตาที่กายเย็บไว้ให้ริมปิง ริมปิงอ่านจดหมายแล้วแทบช็อคทำอะไรไม่ถูก และตัดสินใจพาลูกกลับไปหา มณีจันทร์ หวังให้มณีจันทร์ช่วยเลี้ยง แต่ก็ต้องผิดหวังจากการเข้าใจผิดและคำต่อว่าที่แม่พูดกับเธอ ปิงอุ้มลูกออกมาจากบ้านด้วยความเสียใจ โชคดีที่กายมารับระหว่างที่รถกำลังจะออกไป สาวใช้ในบ้านเกิดหวังดี นำเงินสะสมใส่ซองมาให้ริมปิง ระหว่างทางกายได้เจอกับ เสี่ยเล้งและสมุน เสี่ยเล้งยิงกายต่อหน้าริมปิง และหวังที่จะฆ่าปิดปากริมปิงด้วย โชคดีที่เธอรอดมาได้ เพราะตำรวจเข้ามาทันเวลา หลังจากรอดมาได้ ริมปิงได้พบกับ สิงห์สยามอีกครั้ง สิงห์สยามเข้าใจผิดว่านี่คือลูกของริมปิงกับกาย แต่ด้วยหน้าที่ทำให้เขาต้องคอยดูแลพยานคนนี้ให้ดีที่สุด แต่แล้วก็เกิดปากเสียงกัน ทำให้ริมปิงอุ้มเด็กน้อยหนี...โชคดีที่ริมปิงสังเกตเห็นหน้าซองที่สาวใช้ใส่เงินมาให้ เป็นซองที่อยู่ของ คุณย่าโอบจันทร์ (อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร) ย่าที่เธอรัก และไม่ได้เจอกันมานานกว่า 20 ปี ริมปิงตัดสินใจพาตัวเองไปที่เชียงใหม่ทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่า นั่นคือซองที่ใส่ใบมรณะบัตรของย่าส่งมาให้ ริมปิงเดินทางไปพร้อมด้วยความหวังมากมายว่าจะได้พบกับย่าที่เธอคิดว่าคื อคนที่รัก และ เข้าใจเธอมากที่สุด สิงห์สยาม ถูกต่อว่าจาก ท่านมานพ ว่าดูแลผู้หญิงคนเดียวไม่ได้ และสั่งให้ตามไปคุ้มกันให้ถึงที่สุด สิงห์ได้รู้ข้อมูลจากปากของ มณีจันทร์ เรื่องย่าโอบจันทร์ และมณีจันทร์มั่นใจว่า ริมปิงกำลังเดินทางไปที่นั่น สิงห์รีบนัดกับเลิศฤทธิ์ ทั้งคู่รีบเดินทางไปให้ถึงก่อนริมปิง…เมื่อริมปิงถึงบ้านย่าที่เชียงใหม่ เธอดีใจที่เห็นย่าโอบจันทร์ นั่งอยู่ในบ้าน ภาพความหลังเก่าๆ เริ่มย้อนกลับมา ริมปิงกอดย่าร้องไห้ด้วยความดีใจและโล่งใจ สิงห์ในร่างของย่าโอบดูกระดากที่จะต้องแสดงความรักความเอ็นดูตอบกลับไป จนเลิศฤทธิ์ต้องคอยส่งซิกให้แสดงให้เนียนๆ ไม่งั้นแผนจะแตก สิงห์จึงจำยอมเป็นคุณย่าที่แสนจะอบอุ่นของริมปิง ริมปิงบอกกับย่าว่า เด็กน้อยคือลูกของเธอ ด้วยเพราะเธอคิดว่าถ้าบอกว่าเป็นลูกคนอื่น ก็จะเหมือนเธอแก้ตัว เรื่องมาถึงขนาดนี้บอกว่าเป็นลูกไปเลยน่าจะตัดปัญหาได้ดีกว่า อีกอย่างเธอก็เริ่มรักและผูกพันกับเด็กน้อยคนนี้แล้ว….แล้วทั้งหมดก็ต้องหนีการไล่ล่าอีกครั้ง เลิศฤทธิ์ ออกความเห็นว่าควรจะหนีไปที่บ้านเกิดของเขา ที่เชียงคาน และทั้งหมดก็พากันเดินทางทันที ที่เชียงคาน ริมปิง ได้พบกับมิตรภาพที่ดีจากคนในหมู่บ้าน ย่าโอบได้ตั้งชื่อให้เด็กน้อยว่า ลำโขง เธอได้อยู่แวดล้อมกับเพื่อนบ้านหลากหลายอารมณ์ สิงห์ ต้องสลับสับเปลี่ยนการปลอมตัว ระหว่าง ตัวตนจริงๆ กับ ย่าโอบ เพื่อสืบอะไรบางอย่าง จนได้พบกับ นับดาว (บัณฑิตา ฐานวิเศษ) เพื่อนสมัยเด็กๆ ที่ห่างกันไป สิงห์จึงได้โอกาสสอบถามเรื่องของตัวเองสมัยเด็กๆ จากนับดาว การสนิทสนมของสิงห์กับ นับดาว ทำให้ ริมปิงเกิดความน้อยใจ นำไปบ่นกับย่าโอบบ่อยๆ ริมปิงพยายามไม่คิดมาก จนได้ไอเดียที่จะนำผ้าพื้นเมืองมาประยุกต์ จนได้ออกทีวีโด่งดัง และความโด่งดังนี้เองกลับมาทำร้ายเธออีกครั้ง เสี่ยเล้งส่งสมุนแอบแกะรอยมาไล่ล่าอีกครั้ง...

เมื่อสวรรค์กำลังจะมีภัย เพราะอาคิน บุตรแห่งเทพอัคราออกตามล่ากุญแจทั้งสี่ที่ถูกซ่อนไว้บนโลกมนุษย์เพื่อมาปลดปล่อยผู้เป็นพ่อและครอบครองทั้งสี่โลก สวรรค์จึงส่งณัชชา บุตรีแห่งเทพปราบมารมาขัดขวางและปกป้องกุญแจ เธอจำต้องเข้าไปพัวพันกับผู้กองเอกภพ นายตำรวจยอดฝีมือและนาฬิกา น้องสาวของเขา ซึ่งเป็นลูกของหนึ่งในสี่เทพผู้พิทักษ์และเป็นผู้ถือกุญแจ ทั้งสามออกตามหาทายาทของเทพที่เหลือและปกป้องพวกเขาจากอาคิน

เรื่องราวของ หรั่ง เด็กหนุ่มลูกกำพร้า สิ่งเดียวที่ติดตัวเขามาก็คือ ร็อกเก็ตรูปไวโอลิน ที่เขาเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี มันเป็นเพียงสมบัติชิ้นเดียวที่เขามี หรั่งรับจ้างทำงานสารพัดเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนและเพื่อหาเงิน มาเป็นค่าผ่าตัดตาให้ ก้อย หญิงสาวตาบอดที่หรั่งรับมาดูแลอย่างน้องสาว ถึงชีวิตจะไม่ร่ำรวยแต่หรั่งก็มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเล็ก ๆ ในชุมชนแออัดกับก้อยและมีเพื่อนร่วมชุมชนอย่าง โบ้ เท่ห์ เช็ง ความสุขของหรั่งอีกอย่างก็คือ การได้เฝ้ามองดู แพรวา สาวสวยไฮโซ หรั่งรู้ตัวดีว่าเขากับแพรวาแตกต่างกันมากและ แพรวามีคู่รัก คือ ตะวันฉาย อยู่แล้ว หรั่งได้แต่มองแพรวาแบบหมาวัดหมายปองดอกฟ้าอย่างไรอย่างนั้นแต่แล้วหรั่งก็มีโอกาสได้เจอกับแพรวา แพรวาก็เริ่มประทับใจในความมีน้ำใจของหรั่ง เมื่อเธอต้องเข้าไปทำงานในบริษัทของครอบครัว เธอจึงได้ขอให้หรั่งเข้าไปทำหน้าที่ผู้ช่วยให้เธอ การได้เข้ามาใกล้ชิดกับแพรวาในฐานะผู้ช่วยทำให้หรั่งได้รู้ว่าแพรวาไม่ต้องการจะเข้ามาทำงานที่บริษัท ซึ่งตรงข้ามกับความตั้งใจของ เผ่าลาภ ที่อยากผลักดันให้แพรวาขึ้นมาสืบทอดตำแหน่ง เพื่อที่เขาจะได้ไปลงเล่นการเมืองได้เต็มตัว เผ่าลาภหวังว่าการลงไปเล่นการเมืองในพรรคของ สุริยะ พ่อของตะวันฉาย จะเป็นใบเบิกทางไปสู่สัมปทานบัตรเหมืองพลอยแห่งใหม่ แต่การขอสัมปทานก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะกลับมีคู่แข่งอย่าง แสงเทพ เข้ามาขอสัมปทานให้กับบริษัท เทพทอแสง ด้วยการใช้สุริยะเป็นทางลัดเหมือนกัน การที่เผ่าลาภดันแพรวาขึ้นมาแทนที่ สร้างความไม่พอใจให้กับบารมีและอรทัย น้อง ๆ ของเผ่าลาภ เผ่าลาภรู้ดีว่าคนสองคนนี้ห่วงแต่ประโยชน์ส่วนตัว เขาจึงพยายามกันตำแหน่งไว้ให้แพรวา แต่ปัญหาก็คือแพรวาไม่มีความสามารถพอ เผ่าลาภจึงได้มอบภาระให้หรั่งทำทุกวิถีทางให้แพรวากลายเป็นผู้บริหารที่ดีให้ได้ เผ่าลาภเริ่มมีอาการปวดหัวเนื่องจากโรคความดันบ่อย ๆ เขาเริ่มกลัวว่าตัวเองจะอยู่ได้อีกไม่นาน ดังนั้นเขาจึงเร่งรัดให้หรั่งช่วยสอนให้แพรวาเป็นนักบริหารที่ดีโดยเร็ว หรั่งให้สัญญา เผ่าลาภบอกกับหรั่งว่าเขาถูกชะตากับหรั่งอย่างบอกไม่ถูก หรั่งถือโอกาสสารภาพกับเผ่าลาภว่าเขาเคยเจอกับเผ่าลาภมาก่อนแล้ว ตอนที่เขาตามคณะคนงานก่อสร้างไปสร้างบ้านริมทะเลแห่งหนึ่ง ที่นั่นเขาได้พบกับแพรวาเป็นครั้งแรก แต่แพรวายังเด็กมากจึงจำเขาคนที่เคยช่วยเธอจากการถูกกลุ่มเด็กอื่นรังแกไม่ได้ เมื่อเผ่าลาภรู้ว่าหรั่งคือเด็กชายคนที่ห้อยสร้อยร็อกเก็ตไวโอลินเส้นนั้นก็ตกใจมาก บารมีร่วมกับอรทัยยักยอกพลอยในสต็อกของบริษัทไปขาย ทำให้บริษัทซึ่งกำลังต้องการขายพลอยก้อนเพื่อเอาเงินมาหมุนต้องเดือดร้อน เผ่าลาภไล่บารมีและอรทัยออก เผ่าลาภเองเครียดจัดจนถึงกับเส้นเลือดในสมองแตกกลายเป็นอัมพาต ทำให้แพรวาต้องขึ้นรักษาการแทน ในขณะที่กำลังวุ่นวายกับปัญหาการเงินของบริษัท ตะวันฉายก็มาขอเลิกกับแพรวา แพรวาเสียใจอย่างมากแต่โชคดีที่มีหรั่งคอยอยู่เคียงข้าง ทำให้เธอทำใจได้เร็วกว่าที่คิด หรั่งถือโอกาสบอกความจริงกับแพรวาเรื่องที่เขาและเธอเคยเจอกันมาก่อนเมื่อ ตอนเด็ก เมื่อแพรวารู้ว่าหรั่งคือเด็กชายตัวโตคนนั้นก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ความผูกพันจากวัยเด็กทำให้คนทั้งคู่ยิ่งรู้สึกดีต่อกัน แพรวายอมรับความรู้สึกตัวเองแล้วว่าเธอมีใจเริ่มรักหรั่งเข้าแล้ว แต่แล้วขณะที่ทุกอย่างเริ่มจะดีขึ้น เผ่าลาภก็มาด่วนจากไปอย่างกะทันหันในเหตุการณ์ลิฟต์ระเบิด ตำรวจพบว่าการตายของเผ่าลาภนั้นเป็นการฆาตกรรม ด้วยพยานหลักฐานที่มัดตัวทำให้หรั่งกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ญาติ ๆ ทุกคนคิดว่าหรั่งตั้งใจฆ่าเผ่าลาภแล้วใช้ความไว้วางใจที่แพรวามีให้เข้ามายึดอำนาจในบริษัท แพรวานึกไม่ถึงว่าหรั่งจะมีแผนไม่ซื่อกับเธอ หรั่งหมดอิสรภาพ เขาถูกจับเข้าคุกทันที แพรวารู้สึกผิดหวังในตัวหรั่งอย่างมาก คืนหนึ่งลูกน้องของเผ่าลาภพาแพรวามาที่บ้านหลังหนึ่ง ที่นั่นแพรวาได้เจอกับเผ่าลาภและหรั่ง เธอจึงได้รู้ความจริงว่าเผ่าลาภแกล้งตายแล้วให้หรั่งเป็นแพะรับบาปในคดี เพื่อจะหาหลักฐานมาดัดหลังคนที่วางแผนฆาตกรรมตัวจริง แพรวาได้รู้ว่าคนบงการฆ่าตัวจริงคือ แสงเทพและตะวันฉายที่ต้องการจะฆ่าเผ่าลาภเพื่อให้ตัวเองเป็นฝ่ายได้สัมปทาน แล้วเอาที่ดินนั้นไปใช้เป็นโกดังเก็บของเถื่อนโดยใช้การทำเหมืองพลอยบังหน้า แต่แผนของแสงเทพก็ถูกเปิดเผยด้วยโน้ตลับจากบารมีที่เริ่มสำนึกได้แล้วเขียนมาเตือนเผ่าลาภให้ไหวตัวก่อน แพรวาร่วมมือกับหรั่งที่ยังแสร้งติดคุกอยู่หาหลักฐานมาเปิดโปงเทพทอแสงทำให้แสงเทพถูกจับและสัมปทานก็ตกมาเป็นของบริษัท แพรวาอยากลาออกแล้วคืนตำแหน่งให้เผ่าลาภ แต่เผ่าลาภปฏิเสธ เขาต้องการให้ทุกคนเข้าใจว่าเขาตายไปแล้วเพื่อที่เขาจะไปใช้ชีวิตเงียบสงบในบั้นปลาย ก่อนจะไปเผ่าลาภบอกความจริงกับหรั่งว่าที่จริงนั้นหรั่งเป็นลูกชายของเผด็จศึก พี่ชายของเขาที่ตายไป หรั่งไม่เข้าใจ เผ่าลาภบอกว่าถ้าหรั่งคือเด็กผู้ชายคนที่ห้อยสร้อยคอร็อกเก็ตไวโอลินคนนั้น หรั่งก็คือลูกของเผด็จศึกแน่ ๆ เพราะก่อนเผด็จศึกจะตายเคยบอกกับเผ่าลาภไว้ว่าเขามีลูกชายหนึ่งคนที่มีร็อกเก็ตไวโอลินเป็นสัญลักษณ์ หรั่งทนรับความจริงไม่ได้เมื่อรู้ว่าเขากับแพรวาเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาหรั่งจึงหนีหน้าไป ทิ้งให้แพรวาดำเนินงานไปคนเดียว น้าเบิ้ม พ่อของโบ้มาบอกความจริงแก่หรั่งว่าที่จริงร็อกเก็ตนั้นไม่ได้เป็นของหรั่ง แต่เป็นของที่ติดตัวโบ้มาตั้งแต่เด็ก น้าเบิ้มเป็นเพียงคนที่เก็บโบ้มาเลี้ยงแล้วก็เป็นคนถอดสร้อยนั้นใส่ให้หรั่งเองโดยไม่คิดอะไร หรั่งจึงรู้ความจริงว่าโบ้ต่างหากที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับแพรวา หรั่งรีบไปหาแพรวาที่บริษัทขณะกำลังแถลงข่าวของบริษัทอยู่ หรั่งไปในเวลาที่มือปืนลึกลับกำลังเล็งปืนขึ้นยิงบารมีพอดี บารมีถูกยิงล้มลง หรั่งปราดเข้าไปถึงตัวมือปืนทำให้ลูกกระสุนพลาดไปถูกแพรวาหนึ่งนัด หรั่งวิ่งเข้าไปหาแพรวาแล้วบอกความจริงกับแพรวาว่าทั้งคู่ไม่ได้เป็นพี่น้องกัน แพรวาหมดสติไปในอ้อมแขนหรั่ง เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้บารมีเสียชีวิต ตำรวจสืบสวนจนรู้ว่าตะวันฉายเป็นคนสั่งฆ่าบารมีปิดปากเพราะบารมีรู้ว่าเขาเป็นคนบงการฆ่าเผ่าลาภ ตะวันฉายถูกจับดำเนินคดี ส่วนหรั่งนั้นเขาไปใช้ชีวิตอยู่ที่เก่าแห่งหนึ่งเพื่ออยู่ดูแลแพรวาที่อยู่ในระหว่างมาพักรักษาตัว หรั่งบอกแพรวาว่าเขาจะขอปกป้องดูแลแพรวาอย่างที่เขาเคยทำมาตั้งแต่เด็กและจะทำเช่นนี้ตลอดไป